Natuurlijk zijn mijn pokkubroer en ik niet getrouwd. Maar toch wonen we samen. We wonen gedwongen samen. We hebben geen keuze.Een soort van gedwongen cohabitatie zeg maar.
Wij haten elkaar. Laat dat duidelijk zijn. Waren wij maar getrouwd, dan hadden wij tenminste de keuze van echtscheiding gehad. Maar die keuze hebben wij niet.
Maar we worden wat ouder, het vuur uit onze haat-relatie is wat getemperd. Er zijn zelfs nachten dat wij rug tegen rug liggen. Zo dicht lagen wij jaren niet tegen elkaar aan. Dat geeft rust, maar het gaat wel ten koste van de spanning.
Dus dat vuur missen wij toch wel en de laatste tijd zijn wij in serieus gesprek met elkaar.
Zullen wij uit elkaar gaan? Dat is de vraag die ons bezig houdt. We analyseren de situatie. We bekijken de voor- en de nadelen. We gaan er als volwassen katten mee om.
Maar wat doen wij met de mensen? Wie neemt Brillenvrouw? Wie neemt Kale? Is het niet verstandiger om allebei voor Kale te kiezen? Of moeten we kiezen voor Brillenvrouw? Of gaat mijn pokkubroer naar de een, en ik naar de ander?
We zijn er nog niet over uit.
Lastig!
