Follow me

Sinds kort hebben wij nieuwe printers op het werk. Die printers zet je aan met een pasje. En met dat pasje kun je in het hele gebouw je printjes op halen.

Dat is al high-tech voor ons Rijksambtenaren. Op termijn moet dit toepasbaar zijn binnen alle ministeries. Maar elke ambtenaar weet "overheid en ICT wensen....eerst zien, dan geloven"

Enfin. Dit terzijde.

Maar van de week haalde ik met mijn pasje een paar printjes op. Mijn collega keek over mijn schouder en vroeg in eens "goh......ben jij familie van....(naam van mijn vader).."

Compleet overbluft zei ik hem dat ik zijn dochter was. En ineens herkende ik zijn naam.

Natuurlijk wist ik voor die tijd hoe hij heette. Maar ik was toen puber en iedereen voorbij de leeftijd van 25 was OUD! En toen ik die naam tegenkwam op kantoor dacht ik dat het om iemand anders ging (er zijn tenslotte meer hondjes die Fikkie heten).

Maar tijdens het ophalen van mijn printjes vertelde hij hoe hij zo'n goede band had met mijn vader....en hoe gênant de crematie toen was.

En terwijl ik stond te herstellen van de cultuurschok (mijn vader is immers al "honderd"  jaar dood) bedacht ik me:

• Hoezo gênant?
• Mijn vader die tegen me zei dat ik niet gewenst was?
• Mijn vader die me sloeg?
• Mijn vader waarvan ik altijd heb geprobeerd om respect voor  op te brengen?
• Mijn vader die altijd meer aandacht had voor iedereen behalve voor zijn gezin?
• Mijn vader die ik zo nodig had en die me altijd afwees omdat ik (zelfs als klein meisje) veels te adrem was?
• mijn vader die zo chagrijnig werd van een borrel?

 Dat schoot allemaal door me heen terwijl het apparaat zijn printjes stond uit te blazen.

En wat deed ik? Ik zei tegen die collega...." ja het is al lang geleden he....ik was net voorbij de 20!"

Draaide me om en liep weg.

Fijne zondag

Aan elke moeder die dolgraag moederdag had willen vieren maar waarvan haar kind niet meer leeft

Aan elk kind dat graag naar moeder had willen gaan, maar dat niet meer kan.

Aan elk kind dat liever geen moederdag zou willen vieren, maar ja...

Aan elke vrouw die moeder had willen zijn, maar ja....

Aan elke moeder die een hekel heeft aan kruimels in bed en zelfgemaakte frutsels.


Ondanks dat toch een fijne zondag en een roos :-)

Charlie

Charlie Parker. Een beroemde sax speler uit Kansas. Degene die van jazz houdt, weet over wie ik het heb.

Charlie.

Mijn broer zaliger noemde een van zijn katten Charlie. Omdat die zwart was en omdat mijn broer jazz-fanaat was.

Een tijd terug noemden wij (mijn moeder, zus en ik)  een merel die de sterren van de hemel floot ook Charlie. Lome avonden, zwoele nachten. Als je buiten zit, genieten van dat prachtige geluid.

Merel-gezang.

De winter is definitief voorbij......de zomer moet nog beginnen.....en de dag dat het tere gezang stopt, proberen we nog te verdringen. Da's nog te ver weg.

Charlie zingt hier nu de longen uit zijn lijf. Het is nog net niet donker. En hij is de baas van de buurt. Hij zingt boven alles uit. En ik geniet van hem!

Charlie :-)