Follow me

Sinds kort hebben wij nieuwe printers op het werk. Die printers zet je aan met een pasje. En met dat pasje kun je in het hele gebouw je printjes op halen.

Dat is al high-tech voor ons Rijksambtenaren. Op termijn moet dit toepasbaar zijn binnen alle ministeries. Maar elke ambtenaar weet "overheid en ICT wensen....eerst zien, dan geloven"

Enfin. Dit terzijde.

Maar van de week haalde ik met mijn pasje een paar printjes op. Mijn collega keek over mijn schouder en vroeg in eens "goh......ben jij familie van....(naam van mijn vader).."

Compleet overbluft zei ik hem dat ik zijn dochter was. En ineens herkende ik zijn naam.

Natuurlijk wist ik voor die tijd hoe hij heette. Maar ik was toen puber en iedereen voorbij de leeftijd van 25 was OUD! En toen ik die naam tegenkwam op kantoor dacht ik dat het om iemand anders ging (er zijn tenslotte meer hondjes die Fikkie heten).

Maar tijdens het ophalen van mijn printjes vertelde hij hoe hij zo'n goede band had met mijn vader....en hoe gênant de crematie toen was.

En terwijl ik stond te herstellen van de cultuurschok (mijn vader is immers al "honderd"  jaar dood) bedacht ik me:

• Hoezo gênant?
• Mijn vader die tegen me zei dat ik niet gewenst was?
• Mijn vader die me sloeg?
• Mijn vader waarvan ik altijd heb geprobeerd om respect voor  op te brengen?
• Mijn vader die altijd meer aandacht had voor iedereen behalve voor zijn gezin?
• Mijn vader die ik zo nodig had en die me altijd afwees omdat ik (zelfs als klein meisje) veels te adrem was?
• mijn vader die zo chagrijnig werd van een borrel?

 Dat schoot allemaal door me heen terwijl het apparaat zijn printjes stond uit te blazen.

En wat deed ik? Ik zei tegen die collega...." ja het is al lang geleden he....ik was net voorbij de 20!"

Draaide me om en liep weg.