En ik bedacht me dat onze laatste boom al weer 8 of 9 jaar terug was. Ik beleefde altijd veel plezier aan mijn kerstboom. Of kerstboompje, want ik woonde niet altijd even ruim.
Ik kan me zelfs een keer herinneren dat ik mijn kerstboompje met veel weemoed rond april bij het vuil zette. Er was niet veel meer van over, maar het kostte me moeite om afscheid te nemen van het ding. En toen ik die drempel eenmaal over was, kostte me het moeite om het bij het vuil te zetten.
Niet omdat ik loslatingsangst had, maar wel last van gêne om het ding rond die tijd aan de stoeprand te zetten. Kaal als een overjarig skelet, met nog een paar draadjes lametta er in.
Het optuigen van de kerstboom is jaren een traditie geweest. Boom kopen, kerstversiering te voorschijn halen en dan met de meest zoetsappige kerstmuziek op de achtergrond het boompje optuigen.
Mijn kerstlampjes waren altijd netjes opgeborgen (mijn jeugdtrauma was mijn vader die al vloekend en tierend de enorme kluwen kerstlampjes probeerde te ontrafelen….dat gebeurde mij dus niet!!)
Tot het laatste jaar van onze boom.
Het begon al met de aanschaf ervan, Het zou een Nordmann worden. En een beetje Nordman kostte toen in dat laatste jaar dat wij een boom kochten 75 euro. VIJFENZEVENTIG euro.
Goed ik geef toe, we hebben geen auto, dus waren verplicht een kerstboom pal bij te kopen, maar dat vertikte ik toch ten ene male. Dus het werd een blauwspar die weliswaar iets goedkoper was, maar nog steeds vreselijk duur.
En eigenlijk iets te groot, bleek toen we eenmaal thuis waren. Schatje mopperde slechts één keer op weg naar huis. Dat hij spijt had geen handschoenen meegenomen te hebben. Maar toen was dat gedrocht (lees: boom) thuis.
Eenmaal op maatgeknipt en in de standaard gezet mocht ik naar traditie de boom optuigen. Ik zat toen al onder de bultjes van de naalden en begon al licht te oxideren van de inspanning. Maar het zoetgevooisde gekweel van Nat King Cole op de achtergrond kalmeerde me enigszins.
Dus ik tuigde de boom op, lampjes er in. Versiering erin, de standaard gevuld met water.
En toen het magische moment van de kerstlampjes aan doen.
…
Die deden het dus niet. Dus alles moest er weer uit.
En ik kon toen op zaterdag naar V&D, tuincentrum, HEMA, en ik weet allemaal niet waar op jacht naar godvergeten lampjes. Overal uitverkocht. Overal vreselijk druk.
Toen ik uiteindelijk met nieuwe lampjes de boom opnieuw wilde optuigen, zette schatje opnieuw Nat King Cole op.
En op dat moment….heb ik onder het uitbrengen van mijn meest geraffineerde Haags gezworen NOOIT meer een kerstboom te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten