48 kleuren maar liefst.
Ik was 8 volgens mij. Het moment dat ik dat blik opendeed en de fonkelnieuwe kleurpotloden zag en rook, dat moment vergeet ik nooit meer. Alsof ik een stukje van de regenboog cadeau kreeg. Het was magisch!
Het geluid van kleurpotloden op papier, een tekening die langzaam groeit, dat is voor mij het ultieme ontspannen.
Na een dagje werken, of stress vanwege wat dan ook, na verdrietige momenten, op die momenten zijn mijn kleurpotloden mijn ontspanning.
Werken met kleurpotlood vergt geduld. Ik word als het ware mijn tekening ingezogen. En soms ben ik uren met een tekening bezig.
De tekening van de hond van mijn vorige post bijvoorbeeld, daar was ik echt wel zo'n 10 uur mee bezig, als het al niet meer was.
Want eenmaal bezig vergeet ik de tijd ook wel eens.
Maar soms werk ik schetsmatiger. Gewoon omdat ik iets leuks zag onderweg. Even een stiekeme snapshot met mijn telefoon en dat dan uitwerken.
Deze maakte ik op les. In 2 uurtjes dus. Met mijn Pablos van Caran D'Ache. Want na dat prachtige cadeau van mijn oma , blijft dat toch wel mijn favoriete merk.
Op wat zwaarder schetspapier (voorblad van het blok is verdwenen)
