Brillenvrouw is een mooi weer tuinierster.

Kou, regen, storm en ze haakt al snel af.
En dit jaar was geen goed tuinjaar.
Ik heb Brillenvrouw vaak horen mopperen op de kou. Tot ver in juni nog.

Daarna hoorde ik haar regelmatig puffen. "Een tuin is om te zitten" pufte ze met een koud drankje in haar hand. Het tuingereedschap negerend.

Ook heeft er een tijd een steiger in de tuin gestaan, het houtwerk moest geverfd worden.

Maar die steiger is nu weg. En de temperatuur is goed.

Het wordt tijd dat ik haar aan haar verplichtingen herinner. Als ik dat niet doe moet ik binnenkort een tijgervelletje aan en via de lianen de tuin in slingeren.
Dat kan niet de bedoeling zijn.

Maar u kent me. Ik wijs haar heel subtiel op haar verplichtingen. In de niet gevulde pot, waar de restjes van geraniums van vorig jaar nog in zitten. Tussen al het voortwoekerende groen kijk ik haar een beetje slaperig aan.

Zal ze de hint door hebben?

Het is warm

Ik ben moe.

Vannacht was weer een lange nacht. Muizen, spinnen, drijvende rugbyballen met witte snaveltjes in het water. Alles had mijn belangstelling. De wereld was stil.

Maar ik had het druk.

En ik niet alleen.

Een horde brallende ballen trok langs de gracht. Er werd een bierblikje naar me gegooid. Ik wist het net te ontwijken. Euroshopper.
"Wel dorst dus, geen smaak" dacht ik "Of weinig geld" ....dat kan ook natuurlijk.

Maar nu ben ik moe en ik lig.

Het water laat de boot zachtjes schommelen. De zon verwarmt het doek van de boot.

De brallende ballen zijn brak. Die hoor je nu niet.

Ik lig heerlijk!