Kou, regen, storm en ze haakt al snel af.
En dit jaar was geen goed tuinjaar.
Ik heb Brillenvrouw vaak horen mopperen op de kou. Tot ver in juni nog.
Daarna hoorde ik haar regelmatig puffen. "Een tuin is om te zitten" pufte ze met een koud drankje in haar hand. Het tuingereedschap negerend.
Ook heeft er een tijd een steiger in de tuin gestaan, het houtwerk moest geverfd worden.
Maar die steiger is nu weg. En de temperatuur is goed.
Het wordt tijd dat ik haar aan haar verplichtingen herinner. Als ik dat niet doe moet ik binnenkort een tijgervelletje aan en via de lianen de tuin in slingeren.
Dat kan niet de bedoeling zijn.
Maar u kent me. Ik wijs haar heel subtiel op haar verplichtingen. In de niet gevulde pot, waar de restjes van geraniums van vorig jaar nog in zitten. Tussen al het voortwoekerende groen kijk ik haar een beetje slaperig aan.
Zal ze de hint door hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten