"OR" zei ze en ze kriebelde me op mijn kop. Heerlijk als ze dat doet, maar ik merkte dat ze er niet bij was. Ze gaf ons gedachteloos te eten.
En ze zette een kopje thee voor haar zelf.
Eenmaal klaar met mijn eten, ging ik naast haar zitten en keek haar even aan. Meestal hebben we niet veel nodig om een goed gesprek te starten....Brillevrouw en ik.
"Ik heb zo'n hekel aan mensen die zichzelf altijd en overal in het middelpunt van de belangstelling zetten". Ze keek me even aan en nam een slokje van haar thee. "Mensen die het ALTIJD beter weten dan de ander, mensen die een podium zoeken en dan óók nog niet eens de moeite nemen om naar een ander te luisteren"
Dat zette me aan het denken.
Ik heb een hekel aan die pokkuhzus van me. Altijd, maar dan ook echt altijd staat zij in het middelpunt van de belangstelling. Als er visite is dan snort ze op ieders schoot. Bepotelt mensen om aandacht en echt iedereen vindt dat prachtig.
Iedereen, behalve ik.
Ik erger me groen en geel aan haar. Ik háát haar. Die aandachtsgeile stoeipoes van een zus van me.
Waarom ziet niemand mijn kwaliteiten?
Wat doe ik verkeerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten