Onze Joep is bijzonder. OK dat zegt natuurlijk elke huisdier-ouder over het betreffende huisdier in kwestie. Maar geloof me. Joep is bijzonder.Is hij niet verstopt van zijn pies, is hij wel verstopt van zijn poep. En als je gaat wisselen met voer, krijgt hij jeuk.
Hij is onze kneuzenkater. Meestal geliefd, soms gehaat en soms gedoogd.
Jarenlang kreeg hij zijn voer in zijn eigen Joepie-hok. Beschermd door een zware deur waar zijn schrokkerige zus niet door heen kon. Soms zat hij er door onze vergeetachtigheid wel eens een half uurtje te lang. Maar zijn hok is zijn hok en daar kreeg hij altijd te eten. En wij poortwachters bewaakten zijn deur.
Al jaren heeft hij de gewoonte opgebouwd om (na opdiening van zijn voer) meteen naar de Truus-proef deur te rennen. Wij doen die dan open. Joep knabbelt 5 brokjes en wil dan weer naar buiten.
Jaar in jaar uit.
Maar nu heeft hij een petfeeder.
Chip gestuurd. Gaat open als hij in de buurt komt....hij knabbelt wat. Doet een stapje terug en het bakje gaat dicht voor schrokop Truus.
Maar die gewoonte om eerst naar de Truus-proef deur te rennen, daar neemt onze kneuzenkater niet makkelijk afstand van. Dus hij moet eerst in zijn Truus-proef hok, om te zien dat daar zijn voer NIET is, om vervolgens in rechte lijn naar zijn petfeeder te stappen om 5 brokjes te knagen.
We zijn benieuwd hoelang dat nog gaat duren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten