Stamkroeg

Sinds wij van Grijswijk naar Delft zijn verhuisd hebben we een stamkroeg. Een fenomeen dat wij nog niet eerder ervoeren. Niet in Grijswijk in ieder geval.  Ik heb  met schatje 10 jaar in Grijswijk gewoond. Als geboren en getogen Haagse heb ik het geprobeerd.....Rijswijk, maar mijn eerdere blogje dat ik oprecht jatte van Sjaak Bral geeft toch wel aan hoe ik over die gemeente denk.

Grijs, leefbaar, auto, netjes. Dat zijn termen die bij Rijswijk horen. Rijswijkse dametjes ook. Gewatergolfd haar, kakkineus accent, sjaaltje en trenchcoat. En o ja....VVD.

Weinig horeca. Er zijn zeker goede restaurants. Goed, maar wel prijzig. En je moet altijd reserveren. Terwijl de wens om uit eten te gaan gewoon op komt zetten. Je hebt geen zin om te koken, dus ga je ergens eten.  Je hebt trek in een biertje en een kletspraatje, dus je gaat naar een kroeg.

Zo niet in Rijswijk.

Maar in Delft hebben wij dus een stamkroeg. En ik had het er gister met schatje over. Wat is er nu zo leuk aan? De tig soorten bier? Zeker!  Bijzondere jenevers (ik begin er nu eindelijk een paar te waarderen). Natuurlijk. De gastvrije ontvangst? Absoluut!
Maar toch ook de stammetjes.  Divers, jong en oud, rijk en arm, student of doorgewinterde Delftenaar. Heerlijk!

Je komt er binnen en je bent welkom.

De stammetjes weten wel van het verhaal van de foto bij deze blog. Leuk dat schatje en ik er ook op staan.