Storm

Schatje en ik waren een dikke week naar Zuid-Afrika. Hij voor zijn werk, ik omdat hij op een leuke locatie zat en we nog een paar dagen safari eraan vast konden knopen. Natuurlijk op eigen kosten, dat spreekt voor zich.

Eenmaal terug vanuit het heerlijke zomerachtig aanvoelend weer moest de arbeid weer verricht worden. Op naar kantoor dus. En natuurlijk wordt in alle vroegte, pal voor ik naar kantoor moest gekeken of ik mijn abonnement wel bij me had.

Nee dus.

Nergens te vinden. Het hele huis ondersteboven gekeerd en dampend van frustratie dus maar op de fiets. Gelukkig woon ik in Delft en werk ik in Den Haag, maar het animo om te starten was al niet hoog. En dan een flink stuk moeten fietsen terwijl ze storm voorspellen, nee dat motiveert mij niet.

Heen viel het mee, maar de terugweg was toch anders. De wind was inmiddels flink aangewakkerd. En pal bij Hollands Spoor werd ik onderuit geblazen. Er was geen houden aan. Gelukkig waren er oplettende automobilisten die op tijd inhielden.

Het resultaat? Ik een gekwetst ego, en mijn fiets geblesseerd. Platte band, klein slag in mijn wiel. En vanaf het Rijswijkse plein is het toch nog best een eind naar huis lopen.

Maar elke keer met lopen verbaas ik me er weer over hoe heerlijk de cadans is, hoe ver je gedachten kunnen afdwalen  en dat je toch al snel een flinke afstand overbrugt.

Bij Rijswijk belde ik schatje met de vraag of hij me kon komen helpen. In een fietswinkel, waar ze geen werkplaats hadden helaas. Maar gelukkig wel een telefoon.

Halverwege het Jaagpad had schatje me bereikt, maar omdat het ventiel bleek te missen, kon hij me niet verder helpen. Maar samen lopen is toch leuker en het laatste stukje mocht ik zijn fiets gebruiken omdat de op kantoor genuttigde thee er toch wel nodig uitmoest.

Uiteraard vonden we dat we een biertje in onze stamkroeg hadden verdiend.