Daar! Ik heb het gezegd....en ik ben er trots op!
Hoewel de tijd weer begint te komen. De tijd van pepernoten, roe, gedichten en surprises. En die van Zwarte Piet.
En sinds enige jaren de discussie over het wel/niet mogen van Zwarte Piet. Ik als zwarte kater mag mij daar een mening over vormen. Ik heb daar recht op als zwarte kater.
Maar jemig de pemig, het is een onderwerp dat de gemoederen hoog doet oplaaien. Woorden als racisme, cultureel erfgoed....noem maar op het wordt te pas en te onpas te berde gebracht.
Terwijl ik heerlijk op een keukenkastje voor me uit zit te mijmeren bepaal ik mijn mening. Tenslotte mag ik als rechtgeaarde Zwarte Joep een mening hebben in de Zwarte Piet discussie.
Laat ik eens eerst mijn gedachten over Zwarte Piet gaan.
Ik heb eens rondgeneusd, maar bij het ontstaan van de Sinterklaas geschiedenis had de goedheiligman 1 knechtje die in een stom brabbeltaaltje sprak en in een soort pagepakje gehuld was. Dat knechtje was de moorse knecht van de Sint. En het beeld dat wij van die knecht hebben is gebaseerd op de slavernij (die zo'n beetje rond 1850 werd afgeschaft). Dat is ook een beetje de tijd dat de traditie rond Sint en Piet een beetje op gang begon te komen.
Dat hij zwart was omdat hij door de schoorsteen kroop is dus een fabeltje.
Pas in de jaren dertig van de vorige eeuw kreeg de Sint hulp van meerdere knechtjes. Rond die tijd kwam pas de naam "Zwarte Piet" in zwang.
Onder invloed van de immigranten en het jeugdjournaal is de Zwarte Piet de laatste jaren wat gemoderniseerd en werd hij een wat mondigere knecht van Sint. Zwarte Piet heeft zich ontwikkeld!
Als rechtgeaarde zwarte kater ben ik natuurlijk tegen slavernij. Tenslotte ben ik kat en heb ik zelf zo mijn personeel dat dagelijks mijn eten opdient en mijn bak verschoont. Dat hoort ook zo en wil ik ook graag zo houden. Laat het de lezer duidelijk zijn dat ik mijn personeel graag op hun plek hou.
Dat ik zelf zou moeten dienen is natuurlijk uit den boze! Dat behoeft geen toelichting.
Maar als we het dan toch over traditie hebben, laten we het dan ook eens hebben over de Sint. Die witte kerkelijke persoon. Met mijter en tabbert. Daar waar Zwarte Piet zich langzaam emancipeert staat de rol van deze heilig man niet ter discussie.
En is dat terecht vraag ik u?
Het is tenslotte een katholieke heilige. En we weten sinds jaren hoe katholieke "heilig mannen" zich gedragen. In dat licht beschouwd krijgt het woord "Kindervriend" toch wel ineens een heel andere lading!
En ik bedenk me....die Zwarte Piet redt zich wel. Die ontwikkelt zich door tot een mondige man en stapt uit zijn ape-pakje. Dat kan niet anders. Dat voel ik in mijn zwarte genen!
Maar hoe zit het met die kindertjes op de schoot van de goedheiligman?
Moeten we ons dáár niet eens druk om maken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten