Warm

Volos is een leuke stad. Leuke winkels, mooie boulevard en leuke tsipouroudakia.

Suizebollend van ons middagdutje struinen we door de stad. Het is warm. Bewolkt en af en toe een buitje maakt het drukkend. 30 graden kan dan best warm zijn.

Naousa

Maar warmte is ook fijn. Het is een excuus om met een fijn drankje (vers sinaasappelsap en daarna een citroen-slush) naar de pantoffelparade op de boulevard te kijken.

Terwijl we naar de voorbijtrekkende mensen kijken, vraag ik met toch af of zo'n boulevard niet in een safariprogramma kan worden opgenomen.

De mens blijft toch het meest leuk en kleurrijk om te bekijken.

De volgende dag reizen we af naar Naousa. Midden in hét wijn- en fruitgebied van Griekenland.
Een mooie rit.

De aanwijzingen van mijnheer Ross Holiday zijn knudde, en de verstrekte kaart niet heel handig. Maar uiteindelijk komen we toch aan in het Agios Nikolaospark bij Naousa.

Groen en veel water. Het hotel is wel weer vergane glorie, maar dat is ook wel weer de charme van zo'n rondreis.

Na een dutje wordt het tijd om het park te gaan verkennen.

Gepubliceerd met Blogsy

De weg

De weg vinden in Griekenland vraagt nogal wat vaardigheden.
Het kaartmateriaal is meestal niet zo best.

voorbeeldje

En de Griekse medeweggebruikers hebben geen verkeersinzicht, zijn ongeduldig en...zei ik al dat ze ongeduldig zijn?

Ze haten sturen.....waarom zou je aan jouw kant van de streep op een smalle weg blijven....de tegenligger past zich maar aan!

En het Griekse alfabet en de taal is ook een probleem. Want de Grieken werken met naamvallen, ze schrijven hoe het klinkt ..... er zijn tig manieren om bijvoorbeeld een "ie" klank op te schrijven. Dus soms wijkt de naam op het naambordje echt af van de naam op de kaart.

En zei ik al dat de Griekse weggebruikers ongeduldig zijn?

Maar een groot probleem is ook de bewegwijzering zelf. Borden staan vaak achter struiken....of net achter een paal. Je ziet ze dan net te laat. Op de nieuwere wegen worden de borden herhaald. Eerst zie je dan de Griekse aanwijzing en even later in het voor ons bekende alfabet. Dat helpt.

Maar vaak zijn de borden gewoon echt niet te lezen.
Ik lees best een beetje Grieks, maar ik moet er toch even op puzzelen.....en de Griekse bevolking maakt het er zo niet makkelijker op.

Gepubliceerd met Blogsy

Volos

Of te wel in Griekenland. Onze vlucht vetrok om half vijf in de ochtend. In het hoogseizoen betekent dat je al om twee uur op Schiphol moet zijn.

Er was een tijd dat ik dat schaamteloos kon doen. Maar die tijd is voorbij. De vlucht is niet vol, maar ondanks dat de stoel naast ons vrij is en ondanks de nieuwe stoelen is drie uur vliegen niet fijn. Maar ik hou mezelf vol dat aan alles een eind komt en we landen vijf minuten vóór schematijd op Volos.

Volos. Leuke stad, prima hotel, maar wel een kippenhok van een kamer. Gelukkig mogen we al om 12 uur op de kamer en we starten de vakantie met een inhaalslag op de verloren nacht. En dat doen we na de lunch weer.

En na het avondeten vallen we weer als blokken in slaap. Om midden in de nacht wakker te worden van de jeuk. Natuurlijk denk ik meteen aan bedwantsen. Want de vloerbedekking op de kamer heeft de beste tijd gehad en zag er niet al te fris uit (en geloof me dat is een understatement). In het donker denkend aan bedwantsen is goed voor de fantasie. In gedachten vergezellen de wezentjes ons gedurende de hele vakantie door Noord Griekenland om daar alle locaties die we bezoeken te infecteren.

Al gauw wordt een bedwantsenplaag het volgende probleem van de Grieken. Niet alleen het overwinnen van wat economische probleempjes, het blussen van branden, het dealen met bootladingen vluchtelingen, voeg ik daar de problematiek van de bedwants aan toe.

Tot ik een mug in mijn oor hoor zoemen en ik opgelucht kan verder slapen. Gelukkig....de jeuk werd gewoon veroorzaakt door doodordinaire muggenbulten.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Brillenvrouw op reis

Wat is dat toch? Ik weet dat er weer dikke shit is als die naaimachine te voorschijn wordt gehaald.
Er moet nog gauw iets gemaakt worden, want zij heeft nog wel een lapje ergens liggen. En natuurlijk wil zij iets nieuws meenemen.

Raar is dat, het enige dat ik wil meenemen als ik op reis ga, is Kale en Brillenvrouw. Want als....ALS ik op reis ga, is het naar dokkie (niet leuk) of naar een ander huis.

In beide gevallen blijf ik eigenlijk liever op de plek waar ik was.

Ik heb het niet zo op reizen zeg maar.

Maar Brillenvrouw heeft het lapje verwerkt tot een rokje. Dus dat wordt weer eenzame opsluiting in het huis. Samen met mijn pokkuhbroer.

En af en toe komt er dan iemand ons voeren en onze bak verschonen.

Saai. Als maar binnen, zonder hoofden om tegenaan te snorren,

Zonder schootjes, zonder een goed gesprek.


Zelfs mijn restlapjes waar ik zo heerlijk op lag, worden opgeruimd.
Ik zal een nieuw plekje moeten vinden.

Gepubliceerd met Blogsy

Brillenvrouw

Zolang als ik leef is Brillenvrouw mijn stabiel factor geweest. Zij was er altijd.

 

Zij was er op de momenten dat ik liever niet had dat zij er was. Als mijn pokkuhbroer en ik de dikke theemuts door het huis joegen was ze er. Ze was er om die dikke theemuts haar eigen etage te geven als ze ons toch alleen moest laten. Ze was er ook toen mijn pokkuhbroer zó ziek was dat hij naar het ziekenhuis moest.

 

Beide keren snorde ik in haar oor dat ze die theemuts lekker aan ons moest overlateen en dat ze vooral mijn pokkuhbroer in het zieknhuis moest laten.

Maar dat doet Brillenvrouw dan weer niet. Ze aait me, kroelt me en zegt dat iedereen een fijn plekje verdient en dat ik vannacht weer lekker tegen haar aan mag liggen.

 

Ze was er ook op de momenten dat het me uitkwam. Dat ik met mijn koppie door d netten geperst was. Ik zag het licht al aan het einde van de tunnel en was in wilde paniek. Maar daar was ze. Ze tilde me op, kroelde me, zei dat ik even rustig moest zijn en bevrijdde me toen uit die netten.

Ik vertrouw haar en Kale blindelings!

 

Ik beloon haar dan ook door strak tegen haar aan te gaan liggen. Met mijn neus tegen haar neus in slaap te soezelen....of door met mijn neus in haar haar op het hoofdkussen in slaap te vallen. Strakker dan strak tegen haar aan.

 

Maar deze week is het onvoorstelbare gebeurd, Ze is er niet. Goed, ze is wel eens meer weg, maar dan komt er altijd wel een lieve mevrouw van kattenzorg op mij en mijn pokkuhbroer passen. Maar nu is ze er niet en zorgt die Kale voor ons.

Tsja.....wel fijn dat er iemand is hoor. Maar ik voel me toch aan de kant gezet. Voor mij hoeft Brillenvrouw ook niet meer terug te komen.

Hoewel....ik mis haar toch wel hoor.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Cohabitatie

Natuurlijk zijn mijn pokkubroer en ik niet getrouwd. Maar toch wonen we samen. We wonen gedwongen samen. We hebben geen keuze.

Een soort van gedwongen cohabitatie zeg maar.

Wij haten elkaar. Laat dat duidelijk zijn. Waren wij maar getrouwd, dan hadden wij tenminste de keuze van echtscheiding gehad. Maar die keuze hebben wij niet.

Maar we worden wat ouder, het vuur uit onze haat-relatie is wat getemperd. Er zijn zelfs nachten dat wij rug tegen rug liggen. Zo dicht lagen wij jaren niet tegen elkaar aan. Dat geeft rust, maar het gaat wel ten koste van de spanning.

Dus dat vuur missen wij toch wel en de laatste tijd zijn wij in serieus gesprek met elkaar.

Zullen wij uit elkaar gaan? Dat is de vraag die ons bezig houdt. We analyseren de situatie. We bekijken de voor- en de nadelen. We gaan er als volwassen katten mee om.

Maar wat doen wij met de mensen? Wie neemt Brillenvrouw? Wie neemt Kale? Is het niet verstandiger om allebei voor Kale te kiezen? Of moeten we kiezen voor Brillenvrouw? Of gaat mijn pokkubroer naar de een, en ik naar de ander?

We zijn er nog niet over uit.

Lastig!

Gezond

Je kunt geen buurtsuper instappen of de superfoods grijnzen je aan.

Gojibessen, tarwegras, spelt, quinoa....echt alles wordt aanbevolen en aangeraden. Je wordt er energierijk van, je raakt in balans, het zijn oergranen, het is koolhydraatarm, het is wel rijk aan koolhydraten, maar koolhydraten die langzaam afgebroken worden in je lichaam. Het maakt niet uit, het vormt een paspoort tot een gelukkiger en energierijker leven.

Zug.

Prachtig.

Zandloper, Paleo, Southbeach....weet ik veel wat voor dieet goeroes daar tegenwoordig nog door heen fietsen.

Mijn vertaling? We zijn te rijk, we hebben het te goed, we willen wel lekker eten, maar tijd om te koken hebben we niet. En we willen ook nog slank en jeugdig blijven.

Uit al die hypes heb ik wat zaken gedestilleerd die voor mij belangrijk zijn:
- minder vlees,
- eenvoudige recepten,
- liever niets kant en klaar
- gebruikmakend van seizoensgroente uit Nederland
- liever de ongeraffineerde producten
- ook in mijn eentje moeten recepten makkelijk en lekker zijn

En die laatste voorwaarde heeft mijn aandacht. Schatje is veel op reis.

Van de week maakte ik een pasta salade. Slank....lekker....en volgens mij best gezond. Het is gebaseerd op een recept uit het boek van Heidi Swanson (elke dag super gezond)
Dit is wat ik er van maakte:

60 gram tagliatelle
teentje knoflook
1 el citroensap (neem vers, de rest is heerlijk door een glaasje spa rood)
1 el harissa
1 el olijfolie
200 gr broccoliroosjes (of als je hip wilt zijn bimi) schoon en in hapklare porties
10 geroosterde hazelnoten fijngehakt
15 gram geraspte kaas (ik nam oude geit, maar parmezaan is net zo lekker)
4 zwarte olijven in dunne plakjes.

Zet een grote pan op met water en laat aan de kook komen.
Snij ondertussen de knoflook ragfijn, pers de citroen uit en doe 1 el citroensap met de knoflook in een kommetje. Doe de knoflook erbij en voeg dan de harissa toe (da's pittig, dus als je daar niet van houdt voeg het dan steeds in beetjes toe en moet je steeds ff proeven). Roer de olie er door. Voeg zout naar smaak toe. Dit is de dressing.

Als het water kookt doe je de tagliatelle er in. Als het weer begint te borrelen dan doe je de broccoli (bimi) er bij.
Tagliatelle is in no time gaar...dus eigenlijk als het geheel één of twee minuten weer heeft gekookt, giet je het geheel goed af en laat het goed uitlekken. Spoel af met koud water.

Doe de pasta en brocoli in een schaal. En giet er de dressing over. Doe de olijfplakjes erbij en hussel door mekaar heen met de hazelnootjes en kaas.

Hoofdmaaltje voor 1....anders voorgerecht voor 2.

Wil je de maaltijd voor 2 maken....euh pak je rekenmachientje :-)

Enjoy!

Vriezer

Onze vriezer is een belangrijke speler in ons huis. Hij vormt een betrouwbare factor

• in het drukke leven, er zijn altijd porties van maaltijden of soepjes in te vinden, ook handig omdat schatje vaak op reis is en ik niet altijd zin heb om voor mijn eentje te koken.
• in onze strijd om minder eten te verspillen (ik vries bijna alle restjes in)
• het helpt ons onverpakte producten te kopen en dat scheelt weer in de afvalberg.

Nee onze vriezer is onze held!

Zo kreeg ik laatst van een collega met moestuin een fijne tip.

Invriezen van kruiden.

Ik kocht bijna altijd de kruiden bij de super. In zo'n bakje waar een ieniemini portie in zit. Voordeel is,  je hebt toch de suggestie van verse kruiden. Nadeel, het is soms net te weinig, naar verhouding best duur en niet alle kruiden zijn even smakelijk.
Wie ooit koriander heeft geproefd, gekocht bij een goede Turkse groenteboer, die wil geen koriander meer van Appie. Zo simpel is het.

Maar de bossen van de Turkse groenteboer zijn groot. En ik vind het toch zonde om eten weg te gooien en daar kwam mijn collega met haar tip.

Was de kruiden goed, laat ze heel goed uitlekken en dep ze voorzichtig droog met keukenpapier of een theedoek. Hak ze dan heel grof, doe ze in een zakje (zo luchtig mogelijk de kruiden er in doen...daarom is het zo belangrijk dat de kruiden zo droog mogelijk zijn). En leg het zakje in de vriezer. Dan heb je altijd verse kruiden bij de hand. Je doseert makkelijk een toef van de ingevroren kruiden. Wat je niet nodig hebt leg je terug in de vriezer.

Ik probeerde het al met koriander, selderij en peterselie. En het werkt echt. Toegegeven....vers is nog net beter, maar dit is vele malen beter dan de meeste kruiden die uit de super komen. Ik doe zo met een bos rustig 2 of 3 weken. En zelfs de meest simpele maaltijden pep je zo lekker op.