Petitie

Ik zit hier verstopt.
Niemand die mij ziet.
Eindelijk rust.

Ziet u die wallen onder mijn ogen?
Echt, ik ben doodop.

Al weken kom ik nauwelijks aan mijn rust toe.
Kale en Brillenvrouw zijn de godganselijke dag thuis.

Ze bellen.

Ze praten tegen hun beeldscherm of tegen hun Ipad.

Gek word ik er van.

Ik kom niet aan mijn 80% slaap.

Ik start een petitie!
Stuur het kantoorpersoneel weer terug naar kantoor!

Want ik ben er echt oprecht klaar mee!

Vandaag

...moest ik terug denken aan een zinnetje uit het boek van Griet op de Beeck "Vele hemels boven de zevende"

veiligheid zit in alles wat altijd was

En in deze dagen dringt dit zinnetje zich aan mij op.

En ik bedenk mij hoe ontwrichtend het leven kan zijn.

Hoe weinig grip wij hebben...

OK, we zijn voorlopig nog wel opgehokt dus ;-)

C-virus

Ik laat het over me heen komen. Er is weinig waar een poes iets aan kan doen.

Al weken zijn Kale en Brillenvrouw min of meer opgehokt in huis.
Er ontstaan af en toe wat spanningen. Want tsja een mens wordt er lamlendig van.

Een mens wel ja.

En dat hoort er bij.

Wij katten gaan er wat gemakkelijker mee om. Mijn pokkuh broer en ik overleven dit wel. Hij snurkt...en ik?

Ik geniet van de bezorgdiensten. Met name het verpakkingsmateriaal dat overblijft.

Niets heerlijker dan vers papier, een verse doos (nee Wateringse tak, niet meteen reageren).

Het is heerlijk.

Dit mag wat mij betreft nog tot volgend jaar duren.

Heerlijk!!

C-virus

De afgelopen weken staat het huis waar ik woon op zijn kop.

Kale en Brillenvrouw zijn thuis. De hele godganselijke dag. Heerlijk natuurlijk, want als rechtgeaarde huiskater kan ik daar echt van genieten.

Het is een beetje afwegen wie je aandacht geeft...

Kale, of Brillenvrouw. Want je wilt natuurlijk geen partij trekken.

Maar goed, ik dwaal af.

Het huis staat op zijn kop, mijn huis.
Want ik snurk....zeggen ze.

Dat is onzin natuurlijk, want welke rechtgeaarde kater snurkt nu?

Maar ik krijg regelmatig een por.
Of kale of brillenvrouw beginnen me ineens op mijn kop te kriebelen tijdens mijn meest mooie dromen.

Ze vragen bezorgd of ik het C-virus heb.

Omdat ik zo snurk. Geen idee waar ze het over hebben. Maar kom op zeg.

TSK

Het moet niet gekker worden

Ik vind het fijn dat ze thuis zijn. Maar jongens. Laten ze ajb hun aandacht op die pokkuhzus van mij richten. En laat mij lekker ronken...euh slapen.

Truste

Petfeeder II

Onze Joep is bijzonder. OK dat zegt natuurlijk elke huisdier-ouder over het betreffende huisdier in kwestie. Maar geloof me. Joep is bijzonder.

Is hij niet verstopt van zijn pies, is hij wel verstopt van zijn poep. En als je gaat wisselen met voer, krijgt hij jeuk.

Hij is onze kneuzenkater. Meestal geliefd, soms gehaat en soms gedoogd.

Jarenlang kreeg hij zijn voer in zijn eigen Joepie-hok. Beschermd door een zware deur waar zijn schrokkerige zus niet door heen kon. Soms zat hij er door onze vergeetachtigheid wel eens een half uurtje te lang. Maar zijn hok is zijn hok en daar kreeg hij altijd te eten. En wij poortwachters bewaakten zijn deur.

Al jaren heeft hij de gewoonte opgebouwd om (na opdiening van zijn voer) meteen naar de Truus-proef deur te rennen. Wij doen die dan open. Joep knabbelt 5 brokjes en wil dan weer naar buiten.

Jaar in jaar uit.

Maar nu heeft hij een petfeeder.

Chip gestuurd. Gaat open als hij in de buurt komt....hij knabbelt wat. Doet een stapje terug en het bakje gaat dicht voor schrokop Truus.

Maar die gewoonte om eerst naar de Truus-proef deur te rennen, daar neemt onze kneuzenkater niet makkelijk afstand van. Dus hij moet eerst in zijn Truus-proef hok, om te zien dat daar zijn voer NIET is, om vervolgens in rechte lijn naar zijn petfeeder te stappen om 5 brokjes te knagen.

We zijn benieuwd hoelang dat nog gaat duren :-)

Joep

Heeft een petfeeder.

Want Joep eet graag langzaam en Truus schrokt haar eten naar binnen en is best bereid het eten van haar broer op te eten.
Daarom at Joep altijd in de "vestibule" ....achter een Truus-poes veilige deur.

Maar ja....hij eet niet alles in een keer op, dus wij waren de poortwachter tot zijn voer. Deur open...Joep naar binnen....deur open...Joep naar buiten....etc etc etc.

We vergaten hem wel eens een half uurtje zodat hij klaaglijk tegen de deur stond te duwen.

Maar hij heeft nu een chip-gestuurde voerbak. Het klepje over zijn voer gaat alleen open als hij richting zijn eten loopt. Als zus-Truus dat probeert, blijft het klepje dicht.

De voerbak had een trainingsprogramma om stress-achtige Joepie katers aan dat ding te laten wennen. En het was hilarisch om te zien hoe die kat in de buurt van de voerbak kwam.....er vervolgens een lampje ging branden....en daarna het klepje openschoof. Hij zat af en toe tegen het plafond!

Het heeft 2 weken geduurd eer hij zelfstandig uit de bak begint te eten.

En hij heeft nog wel even gewenning nodig....maar het gaat nu heel behoorlijk.

Wat een uitvinding! Dit hadden we jaren eerder moeten doen!