Consuminderen

Sommige blogjes die ik volg gaan over consuminderen. Inmiddels volg ik er nog nog maar één of twee, want sommige van die blogjes gaan echt alleen maar over geld. En hoe je kunt beknibbelen en besparen. En da's mij een beetje te beperkt.

In één van die blogjes las ik de zin  "consuminderen is meer uit minder halen" en ineens deed ik een sprong terug in de tijd. Ik moest ineens weer aan mijn oma denken.

Het goede mens had alleen AOW en ook in die tijd betekende dat al geen vetpot. Maar mijn oma redde het op haar AOW.

Mijn oma had gouden uitspraken. Eén daarvan was "Laat de arremoe de pest maar krijgen!!"  een gevleugelde uitspraak als zij wellustig een hap uit bijvoorbeeld een moorkop nam. Als ze koekjes kocht, dan waren het altijd roomboterkoekjes van een banketbakker. Van een banketbakker die zelf nog koekjes bakte. Het beleg dat zij op brood nam was luxe. En ze belegde niet zuinig, want je moest er wel van kunnen genieten zei ze.

Het lukte haar ook nog om te sparen. De laatste jaren van oma's leven hield mijn moeder een schuin oogje op haar financiën. Om in de gaten te houden of er geen betalingen over het hoofd werden gezien. En ik weet nog goed dat mijn moeder af en toe mijn oma de stad in sleepte om iets leuks voor zichzelf te kopen, of om iets gezelligs te doen. Zoveel zette ze soms opzij. "Voor de kinderen" zei mijn oma dan. Waarop mijn moeder een beetje kribbig tegen haar zei dat ze liever had dat ze iets leuks deed voor zichzelf, want de kinderen hadden het ruimer dan oma.

Nee oma verstond de kunst van meer met minder doen, en vooral ook van het genieten van de geneugten van het leven.

Nog steeds gebruik ik oma's uitspraak. Niet dat ik het arm heb, integendeel. Ik voel me erg rijk. Maar voor mij vormt die zin de inzegening van een geniet-moment.
En da's dan ook een mooi moment om weer even aan oma te denken !

Er zijn zo.....

Er zijn zo van die periodes. Je maakt iets vervelends mee op je werk, schatje is weer eens op reis, er overlijdt iemand ineens heel onverwacht, je voelt je even heel alleen...

Dan weet ik het gewoon even niet. Geen penseel op het doek.....geen tekst voor mijn blog.

Gewoon even niets....

Oren

Dankzij de spit ben ik aan het aqua-dingesen. Maar pal voor de vakantie merkte ik ineens: " o jee, mijn oren moeten uitgespoten worden"

Maar ja, pal voor de vakantie lukt dat niet. Je moet even druppelen en je moet langs.

Dus, wat zooi gekocht bij het 's lands grootste drogisterij en dat bood wat soelaas.  Maar toen we terugkwamen werd schatje toch wat kribbig. Op mijn derde he zei hij heel adrem "bel toch eens de dokter"
Enfin, na 3 dagen druppelen deed ik dat. Want ik ben 1 keer eerder uitgespoten en dat doen artsen pas als je een paar dagen olie in je oor hebt gedruppeld.

Ohhhhh kreeg ik te horen....oor uitspuiten is geen huisarts-activiteit. Dat wordt door de assistente gedaan en dat edele ras houdt alleen tussen 11 en 12 spreekuur.

Heu?

Nu ja dan maar in doffige doofheid doorgaan en op mijn al volgepropte vrijdag naar dokkie. Maar het wordt toch eens tijd dat ook artsen zich gaan beseffen dat zij klanten hebben en dat ze rekening moeten houden met hun wensen.

Kiezen

Hier kon ik wel om lachen :-)

Terug

Ik ben nog aan het landen.

Het was een geweldige ervaring......ik denk dat Uganda een beetje mijn hart heeft gestolen. Die geur, die natuur, die indrukken.

Soms schieten woorden tekort.

Even rust dus.

Van Lake Mburo naar Kalagala

Ook dit was weer een behoorlijk lange rit. Die iki natuurlijk voor een deel slapend doorbracht.

Onderweg een boxed lunch in een tentje en een tentje bezoeken van een kennisje van Gerald. Nog een aardigheidje voor J en K gekocht.

En we passeren weer de evenaar en moeten even kijken hoe op het zuidelijk halfrond het water de andere kant uit kolkt (bij weglopen) als op het noordelijk halfrond. Precies op de evenaar is er geen draaikolk als het water wegloopt. Nooit geweten.  Volgens degene die dit uitlegt is een mens op het noordelijk halfrond ook 3% lichter. En ik voorzie een goede meetingplaats voor de weightwatchers! Als we na deze uitleg doorlopen naar Geralds auto, voel ik mijn broek echt ruimer gaan zitten. No kidding!!!

We tanken ook weer in een chaotisch plaatsje onderweg. Als ik al die tijd wakker was geweest had ik ongetwijfeld geweten hoe het plaatsje heette. Eén ding was zeker, ik ging niet plassen. Ron’s gezicht zei genoeg toen hij terug kwam. De WC of plas mogelijkheid heeft tijdens deze vakantie de term “bush-office” gekregen. Tijdens de tochten was niet altijd een WC beschikbaar en werd er gestopt bij een geschikt bosje. Gerald wist altijd meteen wat ik bedoelde als ik naar de “bush-office”vroeg.

Uiteindelijk komen we bij de Nijl aan. En we worden met een klein bootje naar het eilandje gebracht. Niet met een moterbootje maar met een soort kanootje en we moeten een zwemvest aan. In dit deel van de Nijl is de stroming al behoorlijk hevig, maar valt in het niets bij de rapids waarin het eiland ligt. Heel charmant, maar het maakt ook wel een pokkenherrie en het gaat nooit uit. Ook in de nacht niet. God zij dank voor oordopjes omdat we in een cabin komen die pal aan het water ligt. Mocht je hier ooit komen vraag dan om een hut 7 of hoger. Wel wat verder lopen, maar iets rustiger qua herrie van water.

Maar de Wild Waterlodge is geweldig. Twee nachten is voor ons wel genoeg. Ik slaap wel door de herrie heen, maar Ron heeft daar meer moeite mee. En een volle dag luieren is ook wel genoeg voor ons. De lodge is ook zeer luxueus, en je zou eens aan die levensstijl wennen

We zwemmen wat in de namiddag als de zon wat minder sterk is en ik zie een pad in het zwembad. Daaruit blijkt dat het zwembad echt pal naast de Nijl ligt en ook gevuld wordt met Nijlwater. Wel gefilterd en gereinigd natuurlijk. Maar op een redelijk natuurlijke manier. Het is leuk oom te zien hoe de pad zwemt. Wij en deze pad zijn op deze dag de enigen die gebruik maken van het zwembad. We lijken het complex maar met één ander stel te delen. De dag erna zit de Lodge vol. Daardoor moeten we helaas gewoon om 11 uur uitchecken en niet op de gehoopte vertrektijd van één uur.

De dag van hangen en wachten op onze terugreis naar Entebbe en naar Amsterdam.