"Gewone, gezonde mensen worden steeds krampachtiger in het voorkomen van pijnlijke ervaringen en het streven naar geluk en perfectie. Als mensen zouden inzien dat het oncontroleerbare het leven juist boeiender maakt zouden ze soepeler door het leven zeilen en minder beroep hoeven doen op psychiaters."
Het was een artikeltje in het Volkskrant magazine dat handelde over het "Onderhandelhuwelijk" In het betreffende artikel werd het gebruikt om de huwelijken van 30-ers te typeren. Stellen die en carrière hebben en kinderen en een druk sociaal leven en plezier in hun vrije tijd willen hebben en.....
Maar bedacht ik me, zou dit zinnetje niet op ons allemaal van toepassing zijn?
Het idee van maakbaarheid van het leven en het vermijden van pijn en narigheid. is dat niet iets dat op een gegeven moment in ons aller leven is geïntroduceerd? Zodra we iets bemerken dat die maakbaarheid van het leven in de weg staat, of zodra we iets opmerken dat geluk in de wegstaat, wordt het benoemd. Ik beperk mij nu alleen even tot kwesties van geestelijke of psychische aard.
Hyperactief, ADHD, depressief, hypersensitief, hoogbegaafd, oververmoeid, ADD, manisch minimal brain dammage, autisme.......het zijn termen waar we vandaag de dag mee doodgegooid worden. Lijken ze meer voor te komen dan vroeger?
Toegegeven, het zijn aandoeningen waarvan je, als je ze in ernstige mate hebt, behoorlijk veel last kunt hebben. Niet alleen jijzelf, maar je omgeving ook.
Ik bedoel....we zijn allemaal schepsels met onze beperkingen. Maar vandaag de dag is alles wat je leest, ziet en hoort, doortrokken met het idee dat je je leven zelf kunt beïnvloeden. Is je leven niet perfect, dan doe je iets verkeerd.
Maar is dat zo? Het lijkt tegenwoordig wel alsof alleen perfectie telt.
En ben je niet perfect, dan wordt gezocht naar een excuus als verklaring van de smet op perfectie. Want niets menselijker dan de schuld bij iemand of iets anders te leggen.
Maar het leven is niet perfect. Het leven is niet "groots en meeslepend", het leven is soms gewoon en saai, of zelfs ronduit vervelend en pijnlijk.
En wie weet hebben we die niet perfecte periodes gewoon nodig om op de goede tijden extra te genieten van het feit dat we het windje mee hebben.
Maar...alleen katers zijn perfect en zelfs die worden door de mens naar de dierenarts gebracht om "geholpen" te worden. Maar waar ik nu mee geholpen ben, dat heeft Brillevrouw me nooit kunnen uitleggen.
Dat zit ik mezelf in deze fietstas gewoon ook nog steeds af te vragen....waarmee...WAARMEE dan ben ik geholpen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten