Heerlijk als ze me krabbelen...op mijn kop. Echt zalig!
Als je-weet-wel kater kan ik met een gerust hart zeggen dat het krabbelen op je kop beter is dan....euh....dat weet ik dus niet, want ik ben "geholpen"
En daarna kwam er een korstje op de kin van mijn snertzus.
En dat zag brillenvrouw.
Op zich bijzonder want Brillenvrouw is zo kippig als een koe op steunzolen. Maar dat ieniemini korstje op de kin van mijn zus zag ze toch wel.
En het genot van het gekrabbel op mijn kop gunt ze me dus niet.
Nee...er moest iets aan gedaan worden. Er moest ingegrepen worden.
Druppels.
In onze nek.
Vervelend, maar het jeuken stopt wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten