Goffer

Heb ik weer spit. Ik loop als Donald Duck door het huis. 2 maanden terug ook al en toen zei een collega van me dat ik meteen de dokter moest bellen voor pijnstillers en spierverslappers. En ook mijn zus (ervaringsdeskundige) zei hetzelfde. Dus hoewel ik geen liefhebber ben van medicijnen toch maar dokkie gebeld. Ik was even bang dat ze wilde dat ik langs kwam, maar nee hoor, 15 diazepammetjes werden zonder mokken voorgeschreven en schatje haalde ze op weg naar huis op.

En ik moet zeggen het scheelt echt! Ik heb doelbewust geen pijnstillers genomen. 1 tablet is wel ff genoeg vind ik zo.

Maar ik ben weer in staat om iets te doen. Hoewel het allemaal niet te lang moet duren want ik ben zoooo slaperig! Maar ik voel me wel inene heel creatief, dat dan weer wel!

Die creativiteit moet gevierd worden, dus dan maar droedelen. Buro-stoel goed ingesteld en mijn potloodjes liggen altijd al binnen handbereik. Terwijl ik zat te droedelen bedacht ik me dat sommige van mijn potloodjes al ruim 40 jaar oud zijn. Ik kreeg ze van mijn oma voor mijn achtste verjaardag. Ik zal zolang als ik leef niet meer die vreugde van dat cadeau vergeten. Die geur van die potloden toen ik het blik open deed. Al die potloden brandschoon en op kleurvolgorde.

Wij waren niet rijk dus ik besefte me donders goed wat een kostbaar cadeau ik van haar kreeg.

Het gros van die potloden  is nog steeds in gebruik (een paar er van zijn inmiddels echt op). En ik teken toch best veel. Toegegeven deze Caran D'aches zijn inmiddels aangevuld met Bruynzeel, Faber Castell, Derwent en Karisma (die helaas niet meer worden gemaakt), maar de Caran D'aches van Oma doen nog steeds dienst.

Hoeveel kleurpotloden heb ik vraagt u?

Nou een voorzichtige schatting is denk ik 200. En nog steeds word ik hebberig van een mooi blik kleurpotloden. En tekenen blijft toch wel een beetje mijn  favoriet. Hier mijn droedeltje van vandaag. Met drie kleurpotloden van ruim 40 jaar oud.

Als mijn Oma dat nog had kunnen meemaken was ze blij geweest dat ze me dat cadeau destijds gaf.