Karatu

23 juni. Na de mountainbike tocht op weg naar Plantation Lodge. In de middag krijgen we een rondleiding over een koffieplantage.

 

De mountainbike tocht was wel leuk. De gids die het begeleide zat tussentijds te sms-en en te bellen. Raar idee. Lake Manyara was erg droog dit jaar omdat de regens waren uitgebleven, of eerder gestopt. We reden eerst een hele tijd over een openvlakte, bijna woestijnachtig. Er was niets (anders dan koeien, wildebeasts, zebra’s en een buffel. En dan gaat zo’n gozer bellen en sms-en. Het was net zo raar als dat we van de week een masaai in vol ornaat, leunend op zijn staf met een mobiel aan zijn oor gekleefd stond. Tuurlijk, kan het, maar het past niet bij het beeld. T is of je zo’n oude staphorster vrouw in klederdracht uitgebreid ziet twitteren. T past gewoon niet bij elkaar.

We reden ook langs wat nederzettinkjes ondertussen toegezwaaid door de kinderen die vrolijk “hello” riepen. Eén dreumes van 3 turven hoog probeerde ons een high five te geven toen we voorbij fietsten. Nu begrijp je toch hoe allochtonen zich bij ons hebben moeten gevoeld. Je bent in één oogopslag gekenmerkt als vreemdeling en mensen (hoe hartelijk ook) gedragen zich anders naar je. En ik voelde me een indringer. Ik durf nog steeds niet zomaar foto’s van mensen te maken. En da’s jammer want ik heb prachtige tafereeltjes gezien. Een stel vrouwen die op de grond zaten en probeerden bananen te verkopen, mannen duwend tegen fietsen die afgeladen waren met hout, of met jerrycans water. Nu ja….we hebben het meegemaakt en gezien dat is ook wat. En om nu alsmaar door de lens van je camera te kijken beperkt ook wel wat je waarneemt.

Na de mountainbike tocht op weg naar plantation lodge. We maakten een stop bij een lokale art-shop. Daar kocht ik een kanga en een girafje en het afdingen moest weer beginnen. Deze jongen maakte er duidelijk meer een show van (“mamma, you are killing me, give me a good price”) En dan is afdingen veel leuker om te doen.  Plantation Lodge was geweldig. Wat een prachtige tuin. En we kregen een upgrade naar een suite. Goffer, ik heb van mijn leven nog nooit in zo’n grote hotelkamer gezeten. Een mega-grote slaapkamer, een aparte zitkamer, een grote badkamer en dan ook nog een kleedkamer en een flink terras met twee ligbedden. Ongelooflijk.

De lunch deden we samen met een net getrouwd Brits koppel. De start was een overheerlijke wortelsoep met gember. De gember is hier veel krachtiger en aromatischer, maar ik ga dit zeker thuis eens proberen na te maken!  Grappig om te zien dat er een paar mensen werden begeleid in het opdienen. Eén van hen zei al bij het aanreiken al “You’re welcome” voordat je hem had kunnen bedanken.

Helaas zat ik na het soepje al weer vol dus kon ik van de rest niet veel proeven en het toetje ruilde ik in voor een kopje thee. Na de lunch even heerlijk bij het zwembad gelegen en daarna kregen we een rondleiding door de tuin. Een beetje onbeholpen, maar wel goed bedoeld. En wel iemand die veel wist van tuinieren. Hij legde het proces uit van koffie maken (heel bewerkelijk) en vertelde van de vele groentes, vruchten en bloemen die in de tuin werden gekweekt en allemaal in de Lodge werden gebruikt. Ik maakte van onze badkamer  nog een foto en daarop is een prachtige bos bloemen uit eigen tuin te zien.

Leeuwen

Een kleine selectie van leeuwen die we zagen

Ngorongoro Krater

24 juni. Vroeg op pad voor een lange game drive in de Ngorongoro Krater.  We verblijven in Ndutu Lodge.

Ngorongoro Krater was zeer de moeite waard, misschien kwam dat wel omdat ik er van te voren over had gelezen dat het er er druk was. Dat was het ook, er stond een grote rij jeeps te wachten om het park in te mogen, maar eenmaal in het park viel het me mee. Natuurlijk sta je als er iets bijzonders te zien is, meteen met een 5-tal jeeps te gelijk te kijken, maar bij de wat minder interessante dingen sta je vaak ook rustig alleen te kijken. Op vallend hoe weinig mensen geïnteresseerd zijn in vogels. Ik zag er eindelijk de grote trap, een geelbek ooievaar en kraanvogels. En een bee-eater die erg veel weg had van een spreeuw. De picknick was een massa gebeuren. De wc daar was voor het eerst dat ik mee maakte niet echt schoon (to say the least). Maar in de rij kreeg ik wel een leuk verhaal te horen van een vrouw die het krap een uur er voor had meegemaakt. Twee mannetjes leeuwen waren naar de wc’s gegaan waarop iedereen terug verordonneerd werd naar hun auto. Eén van de leeuwen was de mannen wc ingegaan, heeft daar een plasje gedaan en gingen daarna door naar de ladies. 1 leeuw ging de dames wc op, maar groot als ze zijn duwde hij met zijn manen daardoor de deur dich en zette zichzelf dus gevangen. Een van de chauffeurs is toen het dak op gekropen (voorzichtig, want die andere leeuw was dichtbij en liep vrij rond) en duwde met een stok de deur weer open. De opgesloten leeuw spurtte meteen naar buiten.

Dat had ik nu graag vanuit de auto willen zien, maar het verhaal op zich was ook leuk.

De picknick lunch smaakte me eindelijk weer eens goed. Vandaag ook geen krampen (en daar had ik vannacht nog een hard hoofd in, want ondanks dat ik niet veel at liep ik weer helemaal leeg). Ngorongoro Krater werd afgesloten met een wat jongere leeuw, met mooie manen die lekker op de weg lag. Naar ik hoop een paar mooie foto’s van hem kunnen maken!

Daarna de tocht naar Ndutu, dwars door Masaai-territorium. Mooie rit, maar aan de rechterkant van het gebied begon het toch behoorlijk donker te worden. Op zich goed want daardoor spotte Ron een cheetah met cub, die mooi afstak tegen die donkere lucht. Niet lang daarna begon het te regenen eerst zachtjes, maar daarna steeds harder en de rit werd steeds ruiger. We zwabberden door de modder. Mudi ertelde doodleuk dat de landrover beter was in dat weer en de landcruiser (waar wij in rijden) minder geschikt was om door dat weer heen te gaan. Enfin…positief blijven, alles beter dan dat we in een gewone personen auto hadden gezeten! Want het landschap leek op een gegeven moment wel een moeras of een zeer wijd uitgestroomde rivier. Hard werken voor Mudi en hij spotte toch nog een giraf die troosteloos in de regen stond.

We kwamen eindelijk aan bij Ndutu. Gelukkig stonden ze ons op te wachten met paraplu’s want het goot nog steeds. En onweer (“Jottem!” ) Gelukkig, nu om bijna half 7 begint het onweer wat over te drijven. Laten we hopen dat dat snel ophoudt. Maar snel alle batterijen opladen!

Lake Manyara

22 juni. Op weg naar Lake Manyara, in de middag maken we een game drive.

 

Bijzonder van dit park zijn de boomklimmende leeuwen.

We overnachten in Kirurumu tented Camp. In de ochtend (23 juni) staat een mountainbike safari gepland.

Ook vandaag weer een vermoeiende dag. Het luchtfilter moest schoon, dus maakten we een stop bij Mba Wa Bo (tsjekken).  Een gezellige drukte, maar ook, wat een armoede. Natuurlijk ook werd hier weer geprobeerd iets aan de man te brengen nadat we rode banaan probeerden (lekker). De jongen die ons hielp had geen oogwit, maar ooggeel….meestal een teken dat er hepatitis of veel drank in het spel is. Dat laatste niet, dat had ik wel geroken. We kochten er 3 beeldjes. En moesten afpingelen…echt mijn best doen blijf ik genant vinden, maar helemaal de vraagprijs geven nee dat dan toch ook maar weer niet.

Lake Manyara is ook weer een schitterend park. Veel apen en we zagen er inderdaad de leeuwen in de boom. Tsjonge wat werden we in Sabi Sands verwend, maar wat heb je hier meer variëteit. Vegetatie is gevarieerder, meer vogels en we topten het af met een black mamba, de meest giftige slang ter wereld. Gelukkig vanuit de auto. Helaas doet de grote lens raar (Autofocus werkt niet meer). Hopen dat alles nog even stand houdt.

‘s Avonds genieten we op het terras van een mooi uitzicht op Lake Manyara. Jammer dat het bewolkt was, want de lodge maakte reclame voor de geweldige sterrenhemel. Maar ja die zagen we niet. Het uitzicht maakte veel goed. En het Kilimanjaro biertje ook. Helaas was ik niet top. Het biertje kreeg ik al niet helmaal op, na het soepje zat ik al mud-vol en het wijntje…bah! Ik voelde me net die giraffe van Ziggo.

Jammer de quiche die ik bestelde was heerlijk, maar één hap en ik had het idee dat ik moest spugen. Het bezoek aan de wc was een drama. Ik explodeerde gewoon. Dus toen Ron zijn eten op had gingen we maar naar onze tent. Een tent op een betonnen vloer, met een aparte badkamer. Het slaapdeel alleen was al een dikke 30 vierkante meter. Onvoorstelbaar. Het badkamer deel was peima, gelukkig maar want die nacht moest ik zeker wel 6 keer naar de wc. Ondanks dat toch goed geslapen.

Serengeti National Park

25 tot en met 27 juni. Vanaf Ndutu rijden we door een deel van de Serengeti naar onze volgende verblijfplaats Mbalageti Lodge. Deze Lodge ligt in de westelijke corridor. Met een beetje mazzel proberen al die wildebeasts de Grumeti rivier over te trekken als we er bij zijn.

Mudi vertelde al aan het begin van de trip dat door de droogte het grootste deel van de grote trek al voorbij was. Dus als we wat van de grote trek zien is het maar beperkt. Vanuit Ndutu gingen we net wat later dan 8 uur op pad, want eenmaal in de auto schoot me te binnen dat ik me niet kon herinneren dat ik mijn vestje had ingepakt, dus daar moesten we even naar op jacht. Maar goed uiteindelijk gingen we dus.  Al meteen aan het begin zag ik pal langs de weg een groep leeuwen liggen. Wat een start, nog net in Ndutu gebied mochten we ook van de weg af zodat we ze van alle kant konden bekijken. Even leken ze alert omdat er een wrattenzwijn aankwam, maar ze waren duidelijk voldoende doorvoed. Ze gingen verder met slapen. Serengeti is Masaai voor eindeloze vlakte en al gauw wisten we waarvoor.

Wat een ruimte. Een park dat 2,5 keer zo groot is als Nederland en er staat bijna niets in. Goed een paar lodges en wat stoffige wegen.

Maar dat is het. Mbalageti is mooi. maar wel erg grootschalig en op zo’n locatie voelt dat een beetje wringend aan. Dat het duur was had ik wel ingecalculeerd, maar dat je moet aangeven hoe laat je wilt eten…dat dan weer niet. En het is buffet eten. Gelukkig wel heel goed

Vandaag de 26ste de hele dag op pad geweest. Weer veel gezien. Een mooie uil met roze oogleden. Ik moet even spieken voor zijn naam, maar daar heb ik nu geen zin in. Het was warm en drukkend en ik werd gek van de tsetse-vliegen. Nu giet het en onweert het. Goffer gister ook al. Dit is het droge seizoen jongens. De wildebeasts en zebra’s zijn een maand eerder op pad omdat het zo droog bleef….waarom nu dan niet. Onweer in zo’n leegte vind ik sowieso niets. Maar ja…positief blijven. Er was maar een bliksem die direct gevolgd werd door een knetterende donderslag. De rest blijft redelijk uit de buurt gelukkig.

Na 19.00 mag je alleen onder begeleiding over het terrein lopen trouwens, niet onterecht, want vannacht hoorde ik een hyena (geloof ik) janken en vanmorgen liep er iets te grazen naast de tent. Misschien een dikdik, die durf ik wel aan, maar voor t zelfde geld is het een hartebeest of een buffel….en dan ben ik wel blij dat er iemand anders voorop loopt. De begeleiding wordt door masaai-krijgers gedaan. Tandjes, wat zijn die lang en dun!

Vandaag het zwembad geprobeerd, heeerlijk! Maar één ding is zeker. ik hoop dat de rees nu wel snel stopt…ik heb er meer dan genoeg van!

 

27 juni. Het safari deel zit er op. Het werd afgesloten met een rustige gamedrive. Op zoek naar een pride van 15 leeuwen, maar niet gevonden. Zo gaat dat dan. Maar wat hebben we genoten! Gister aan de bar nog even gesproken met een stel amerikanen. Die gingen vandaag via Amsterdam al weer terug naar huis. Ze hadden erg genoten van de natuur. En of het ons opgevallen was hoe gezond de beesten allemaal niet waren. “Just amazing!” Waarop ik nuchter opmerkte dat als je hier een zucht van zwakte vertoont je onmiddellijk wordt opgevreten door de rest. Ziekte is een luxe in de natuur. Die mevrouw keek toch even gechoqueerd. Natuurlijk wees ik Ron elke keer op “just another health animal” vandaag onderweg (alle schedels en botten die we konden vinden).

Ook vanavond onweert het weer, maar het park is zo groot dat een onweer in de verte goed te zien is zonder dat je er veel last van hebt. Hopelijk blijft dat zo tot en met morgen! Vanavond ff inpakken en dan morgen op weg naar Zanzibar voor het laatste deel van de vakantie. Maar eer het zover was begon de wind goed op te steken en daalde de temperatuur fors. Wel indrukwekkend om te zien in zo’n ruime open vlakte.

 

28 juni

Kwart over  de wekker, en dan doen ze toch de stroom aan. Er zijn meerdere mensen die zo heel vroeg al op pad gaan. Nog niet heel druk bij het ontbijt, maar we waren niet de enigen.

Tarangire Nationaal Park

20 juni. In de ochtend op weg naar Tarangire Nationaal Park.   Dit park staat bekend om de Baobab-bomen en om de gelijknamige rivier die er  doorheen stroomt. Wij verblijven in de Tarangire Safari Lodge. Deze lodge heeft een verhoogde ligging en kijkt op de Tarangire rivier.  De rivier is een favoriete drinkplaats voor het vele wild dat in het park huist.

 

 

Wat een prachtige dag hadden we vandaag. Om kwart voor zeven op, nadat we volgens mij even na half 10 het licht uitdeden en gingen slapen. Na een poosje werd alle stroom uitgeschakeld en  en was het weer pikkedonker. Maar goh wat heb ik weer lekker geslapen! Om kwart voor zeven op omdat we even over 8 uur werden opgehaald. Op weg naar Tarangire maakten we een stop in Arusha dat volgens Mudi zo’n 2 miljoen inwoners heeft. Rommelig, stoffig chaotisch. Mudi haalde de lunches op en wij wachtten even in de auto. Even wat ongemakkelijke momenten toen straatventers ons van allerlei rotzooi probeerden te verkopen. De middag gebruikten we om in Tarangire NP rond te toeren. Wat een prachtig park. Weer totaal anders dan Arusha.  Arusha is groen en weelderig, Tarangire is wat droger en heeft veel Baobab-bomen en accacia bomen. En olifanten. Vooral veel olifanten.

 

De sundowner werd genuttigd op het terras van de Lodge waar vandaan je een werkelijk prachtig uitzicht hebt op de Tarangire rivier en het vele wild dat daar komt drinken. Ons onderkomen voor de komende twee nachten is een kleine bungalow in het rond gebouwd. Redelijk bed. Helaas zijn we allebei wat diarree-ig en gammel. Een lot dat veel blanke toeristen staat te wachten als ze Afrika inkomen. In dit klimaat tieren bacteriën welig en het drinkwater is niet geschikt voor ons. Eén verkeerd gewassen komkommertje of wat dan ook en je hebt het te pakken. En is het dat niet, dan zijn het die malariatabletten wel.

 

21 juni knippen we op in 2 gamedrives en daar ben ik wel erg blij mee, want ik voel me behoorlijk brak. Maar hoewel de eerste gamedrive wat rustig begint zien we nu ook weer veel. Een jachtluipaard dat een aanval opzet tegen een impala (de laatste wint) en een paar leeuwen die een aanval opbouwen tegen een wrattenzwijn. Maar uiteindelijk uit zicht raken. En in een NP mag je er niet achter aan, je moet op de paden blijven. Gelet op het bezoekersaantal ook maar goed ook. En ik zie ook mijn eerste struisvogel…yeah!

 

 

Nu na een flinke tuk waar ik best van opknapte zitten we op ons terrasje uit te kijken op de vlakte en te wachten op de laatste gamedrive van vandaag.

Arusha Nationaal Park

Zondag 19 juni. Vandaag staat een bezoek aan het Arusha Nationaal Park op het schema.

Veel toeristen slaan dit park over omdat ze haast hebben om de Kilimanjaro te beklimmen, of om de beroemde Serengetti te bezoeken. Dat is jammer, want de bijnaam van dit park is Klein Serengetti en het schijnt erg mooi te zijn.

 

 

Het park kent drie gebieden:

• Ngurdoto Crater
• Mount Meru en
• Momella Lakes

 

Arusha National Park is inderdaad een erg mooi park. En hoewel we zeker niet de enige toerist waren stonden we ook niet in de rij om wild te spotten. Het ging er gemoedelijk aan toe.

Maar goed, terug naar gister. We begonnen al vroeg met de trein naar Schiphol. Het goot van de regen. Gelukkig geen vertragingen. Op schiphol nog even een tijdschriftje en puzzelboekjes gekocht. En daarna een bakkie in de lounge. Eén van de weinige voordelen dat Ron vaak op reis is is dat je op Schiphol dan rustig even in de lounge wat koffie kunt drinken.

We kwamen kwart voor 9 aan en zoals verwacht was het al pikkedonker toen we landden.De vlucht was goed. Ik keek onderweg lekker naar Gooise vrouwen. En hoewel ik thuis er niet toe kwam om naar de bios te gaan voor zo’n film, moet ik toch toegeven dat ik het toch wel een grappige film vond. Ik heb best gelachen om het over de top Nederlandse trut-gedrag. Het was een aardig tijd verdrijf voor de 8,5 uur durende vlucht. Kilimajaro airport is een kleine luchthaven en de triple 7 zorgde ervoor dat binnen no-time dat de hal vol stroomde met mensen. En er waren nog passagiers die doorgingen naar Dar es Salaam. De visa regelen ging voorspoedig. Sterker nog, het ter plekke aanschaffen van de visa ging sneller dan het wachten op de paspoortcontrole. En het was ook nog goedkoper ook dan het aanschaffen van een visum in Nederland. Niet belangrijk, maar wel prettig natuurlijk.

Onze beloofde transfer stond te wachten. En geld was ook in een zucht gewisseld. De weg naar de lodge was donker. Er viel weinig te zien.

Het diner was eenvoudig, maar behoorlijk. Eigenlijk was ik te moe om te eten, dus ik beperkte me tot een gerechtje. De biertjes gingen er sissend in.Tijdens het eten viel ineens de stroom uit. En geloof me dan is het ineens erg donker!  Wel wennen aan de stilte in de nacht. Er was niets te horen behalve het geluid van de tsjirpende krekels. Al met al behoorlijk goed geslapen. Het ontbijt was goed. En daarna begon ons avontuur pas echt.

Eerst de kennismaking met Mudi onze chauffeur die ons de komende periode rond zal rijden. Hij werd aangekondigd als “Big Man”en voor Tanzaniaanse begrippen klopte dat ook wel, maar voor onze begrippen viel dat wel mee. Vooral even wennen aan elkaar, maar het lijkt een gemoedelijke man, een goed chauffeur ook nog en goffer, wat heeft ie scherpe ogen.

Op weg naar Arusha scoorde Ron zijn hoed en ik mijn bonen voor de bean bag. En natuurlijk heb ik afgedongen. 5$ voor een kilo bonen vind ik echt absurd……en niet afdingen is bijna een belediging. Natuurlijk deed ik niet erg mijn best want ik voel me natuurlijk wel beschroomd….afdingen is iets waar je weer even in moet komen. En ik weet dat de mensen het hier niet breed hebben en dan voelt afdingen toch een beetje aan als broodroof. Maar goed het is ook wel een beetje leuk natuurlijk

 

Arusha was een echt mooi park. Groen heuvelachtig tot bergachtig. Veel verschillende planten en bloemen en tsjonge wat zagen we al veel. Giraffes, rode duiker, buffels, wrattenzwijnen, dikdiks, zebra’s, waterbok, bosbok, bee-eater, visarend, witte colobusapen, bavianen, blauwe aapjes….. en ik ben zeker dat we nog veel meer zagen. We maakten een wandeling onder begeleiding van een gewapende gids. Malima, die erg veel wist te vertellen. Niet alleen van de dieren die we zagen (een jonge giraffe, met de navelstreng er nog deels aan…dus maar een paar weken oud), maar ook van de planten, het landschap het hoge fluor- en chloorgehalte in het water en het effect dat dat had op mens en dier dat dat als drinkwater gebruikte. Niet alleen krijgen ze er bruine tanden van, maar het tast ook de hersens aan.

De wandeling was erg leuk. Een australische Joline deed ook mee. Ze werd door Malima steevast “mamma” genoemd omdat ze al op leeftijd was vermoed ik (gelukkig noemde ze mij niet zo…dat had ik echt maf gevonden, maar Joline leek er geen problemen mee te hebben)

Vogel

Volgens mij een red billed hornbill. Werkelijk geen idee wat dat in het Nederlands is, maar ik kwam deze foto tegen die ik vorig jaar in Sabi Sands maakte. Ons werd verteld dat de Afrikaanse naam Nkorho vogel was. De naam van de lodge waar we in zaten.

Alle geheugenkaartjes moeten tenslotte worden schoongepoetst en ik wil ook wat meer handigheid krijgen met Picasa dat ik als RAW-viewer gebruik en als tool om snel foto's te kunnen uploaden.

De reiskoorts stijgt

Maanden leven we er al naar toe. Onze droomreis naar Tanzania. We lazen boeken, keken films, luisterden naar muziek. Goed dan wel gewoon van het continent (en dat zegt zoveel als: ik luister Europese muziek, maar goed).

Ik naaide een rokje (want ik heb werkelijk niets….). En dat rokje gaat natuurlijk niet mee om de doodsimpele reden dat het niet af is en dat het niet past en tegenvalt blahblahblah.

 

Maar goed.

 

De reiskoorts stijgt. Ook Ron wordt aangestoken. Hij heeft een heel reisboekje gemaakt van het gebied dat we gaan zien. Zelfs een klein woordenlijstje Swahili.

Vandaag ook weer wat berichtjes uit Italië van Mar. Klinkt lullig…..maar het einde van haar vakantie betekent het begin van die van ons. En natuurlijk gunnen we iedereen het ultieme vakantie-gevoel, maar ja dat gunnen we ons zelf ook natuurlijk

 

Vandaag lekker aangerommeld in huis. Het is tenslotte een vrije dag. Wat voorbereidingen voor de reis (strijken met name). Maar ook nadenken over ons huis. Ik zit nu boven, maar daar is de licht-inval niet top. En da’s toch lastig als je graag tekent en schildert.

En Ron’s kamer scheelt wat betreft oppervlakte niet met die van mij, maar ja….hij heeft wel ramen op de Noord-Oost kant. En een groter raam oppervlakte ook nog…

Dus wie weet moeten we wisselen. Dus vandaag een beetje meten…kijken…plannen maken….je kent dat wel We hebben na onze vakantie nog bijna een week vrij!!!

 

Nog maar 2,5 dag kutoor. En dan VACACIONES! SIIIIIIIIII

De eerste test met writer

 

Natasha vertelde me dat zij op haar reis naar Kenia gebruik maakte van een tooltje speciaal voor Mac om offline een blog bij te werken. Eenmaal ergens internet verbinding en je kon de hele mikmak uploaden naar je eigen blog.

Mooi!

Maar ja, mijn Macje laat ik thuis. Ik neem het kleine Acertje mee. Veel geheugen, super licht en voor zo’n klein dingetje ook nog eens rete snel.

Dankzij haar tip kwam ik uit op writer voor Windows. Natuurlijk weer mega irritant dat Microschoft je van alles laat delen, dat je verplicht wordt zaken te delen en zo…..maar alles tot een minimum beperkt ben ik nu hier.

En dit wordt dus de eerste test. Kijken of het bevalt voor onze droomreis die nu over een weekje start.

 

Deze foto is de achtergrond van mijn buroblad. Dit kleine acertje is fijn, maar we houden haar zo schoon mogelijk. Er staan nog niet zoveel foto’s op. Nee, we willen de ruimte op de harddisk gebruiken als backup voor de vele vele foto’s die we gaan maken straks. Deze foto is dus meer een test om te zien of alles werkt.

Earring

I contacted the shop where we bought the earrings. And luckily the artist is willing to make another for a very reasonable price.
They are even willing to deal with it through snailmail. But a visit to the lovely Den Bosch is very enjoyable.
No matter what we decide to do the set can be made complete again :-)

This afternoon heavy rain and thunderstorm. Although I hate thunderstorm the rain is a good thing since it is very dry. Strange, we live beneath sealevel but it hasn't been this dry since 1906. And there are frequent reports of fires due to drought.

Only a week to go to our trip to Tanzania

Missing :-(

 
 

Hubby treated me to lovely necklace, bracelet and earrings. It was a while ago when we were in Den Bosch. A lovely city in the south of the Netherlands.

Silver ofcourse since I'm not a fan of gold. And there are so much more lovely (and also affordable) jewelry in silver.

This set was made by the artist Willem Pastoor. And I fell in love with it. Ofcourse I did not need jewelry (yeah...as if the needing of jewelry is a necessity).
But hubby just bought it for me. And ofcourse I love him to pieces for doing that for me.

And I wore this set pretty often now (I have passed the point of saving special items for special occasions. We only live once.....if I like things I will enjoy them NOW....not save them for later)

Anyway....a gorgious set. But I lost one of these precious earrings. :-(

I hope I will be able to get another earring so my set will be complete again!

June 4th

My back still hurts. I feel like a granny.
Everytime when it feels better I forget to bend my precious knees....and there it is.
If it isn't better on monday I will call my doctor. Just as I promissed myself to call the dentist for a tooth repair he did in the beginning of february.


"It will die away...the pain" he promissed.


I might call them



sigh

Summer

At least it looked like summer today. It helped that it was a holiday today (Ascensionday) so no work, just being a lazy bun on the roofterrace.

I had a new catadress today. In the centre of Delft. A pretty black cat. So we enjoyed going there....and visit our favourite pub on the way back to home.

Only 2 weeks to go till our holiday/vacation at Tanzania!

Nieuwe lens/ New lense

A new lense. I need to practise.

A small cork and 2 buttons. And it is 9 pm (over here it is)


Just practising.



mmmm .... Indeed....I need to practise :-)




Please let me know what pic you prefer!