Serengeti National Park

25 tot en met 27 juni. Vanaf Ndutu rijden we door een deel van de Serengeti naar onze volgende verblijfplaats Mbalageti Lodge. Deze Lodge ligt in de westelijke corridor. Met een beetje mazzel proberen al die wildebeasts de Grumeti rivier over te trekken als we er bij zijn.

Mudi vertelde al aan het begin van de trip dat door de droogte het grootste deel van de grote trek al voorbij was. Dus als we wat van de grote trek zien is het maar beperkt. Vanuit Ndutu gingen we net wat later dan 8 uur op pad, want eenmaal in de auto schoot me te binnen dat ik me niet kon herinneren dat ik mijn vestje had ingepakt, dus daar moesten we even naar op jacht. Maar goed uiteindelijk gingen we dus.  Al meteen aan het begin zag ik pal langs de weg een groep leeuwen liggen. Wat een start, nog net in Ndutu gebied mochten we ook van de weg af zodat we ze van alle kant konden bekijken. Even leken ze alert omdat er een wrattenzwijn aankwam, maar ze waren duidelijk voldoende doorvoed. Ze gingen verder met slapen. Serengeti is Masaai voor eindeloze vlakte en al gauw wisten we waarvoor.

Wat een ruimte. Een park dat 2,5 keer zo groot is als Nederland en er staat bijna niets in. Goed een paar lodges en wat stoffige wegen.

Maar dat is het. Mbalageti is mooi. maar wel erg grootschalig en op zo’n locatie voelt dat een beetje wringend aan. Dat het duur was had ik wel ingecalculeerd, maar dat je moet aangeven hoe laat je wilt eten…dat dan weer niet. En het is buffet eten. Gelukkig wel heel goed

Vandaag de 26ste de hele dag op pad geweest. Weer veel gezien. Een mooie uil met roze oogleden. Ik moet even spieken voor zijn naam, maar daar heb ik nu geen zin in. Het was warm en drukkend en ik werd gek van de tsetse-vliegen. Nu giet het en onweert het. Goffer gister ook al. Dit is het droge seizoen jongens. De wildebeasts en zebra’s zijn een maand eerder op pad omdat het zo droog bleef….waarom nu dan niet. Onweer in zo’n leegte vind ik sowieso niets. Maar ja…positief blijven. Er was maar een bliksem die direct gevolgd werd door een knetterende donderslag. De rest blijft redelijk uit de buurt gelukkig.

Na 19.00 mag je alleen onder begeleiding over het terrein lopen trouwens, niet onterecht, want vannacht hoorde ik een hyena (geloof ik) janken en vanmorgen liep er iets te grazen naast de tent. Misschien een dikdik, die durf ik wel aan, maar voor t zelfde geld is het een hartebeest of een buffel….en dan ben ik wel blij dat er iemand anders voorop loopt. De begeleiding wordt door masaai-krijgers gedaan. Tandjes, wat zijn die lang en dun!

Vandaag het zwembad geprobeerd, heeerlijk! Maar één ding is zeker. ik hoop dat de rees nu wel snel stopt…ik heb er meer dan genoeg van!

 

27 juni. Het safari deel zit er op. Het werd afgesloten met een rustige gamedrive. Op zoek naar een pride van 15 leeuwen, maar niet gevonden. Zo gaat dat dan. Maar wat hebben we genoten! Gister aan de bar nog even gesproken met een stel amerikanen. Die gingen vandaag via Amsterdam al weer terug naar huis. Ze hadden erg genoten van de natuur. En of het ons opgevallen was hoe gezond de beesten allemaal niet waren. “Just amazing!” Waarop ik nuchter opmerkte dat als je hier een zucht van zwakte vertoont je onmiddellijk wordt opgevreten door de rest. Ziekte is een luxe in de natuur. Die mevrouw keek toch even gechoqueerd. Natuurlijk wees ik Ron elke keer op “just another health animal” vandaag onderweg (alle schedels en botten die we konden vinden).

Ook vanavond onweert het weer, maar het park is zo groot dat een onweer in de verte goed te zien is zonder dat je er veel last van hebt. Hopelijk blijft dat zo tot en met morgen! Vanavond ff inpakken en dan morgen op weg naar Zanzibar voor het laatste deel van de vakantie. Maar eer het zover was begon de wind goed op te steken en daalde de temperatuur fors. Wel indrukwekkend om te zien in zo’n ruime open vlakte.

 

28 juni

Kwart over  de wekker, en dan doen ze toch de stroom aan. Er zijn meerdere mensen die zo heel vroeg al op pad gaan. Nog niet heel druk bij het ontbijt, maar we waren niet de enigen.