Karatu

23 juni. Na de mountainbike tocht op weg naar Plantation Lodge. In de middag krijgen we een rondleiding over een koffieplantage.

 

De mountainbike tocht was wel leuk. De gids die het begeleide zat tussentijds te sms-en en te bellen. Raar idee. Lake Manyara was erg droog dit jaar omdat de regens waren uitgebleven, of eerder gestopt. We reden eerst een hele tijd over een openvlakte, bijna woestijnachtig. Er was niets (anders dan koeien, wildebeasts, zebra’s en een buffel. En dan gaat zo’n gozer bellen en sms-en. Het was net zo raar als dat we van de week een masaai in vol ornaat, leunend op zijn staf met een mobiel aan zijn oor gekleefd stond. Tuurlijk, kan het, maar het past niet bij het beeld. T is of je zo’n oude staphorster vrouw in klederdracht uitgebreid ziet twitteren. T past gewoon niet bij elkaar.

We reden ook langs wat nederzettinkjes ondertussen toegezwaaid door de kinderen die vrolijk “hello” riepen. Eén dreumes van 3 turven hoog probeerde ons een high five te geven toen we voorbij fietsten. Nu begrijp je toch hoe allochtonen zich bij ons hebben moeten gevoeld. Je bent in één oogopslag gekenmerkt als vreemdeling en mensen (hoe hartelijk ook) gedragen zich anders naar je. En ik voelde me een indringer. Ik durf nog steeds niet zomaar foto’s van mensen te maken. En da’s jammer want ik heb prachtige tafereeltjes gezien. Een stel vrouwen die op de grond zaten en probeerden bananen te verkopen, mannen duwend tegen fietsen die afgeladen waren met hout, of met jerrycans water. Nu ja….we hebben het meegemaakt en gezien dat is ook wat. En om nu alsmaar door de lens van je camera te kijken beperkt ook wel wat je waarneemt.

Na de mountainbike tocht op weg naar plantation lodge. We maakten een stop bij een lokale art-shop. Daar kocht ik een kanga en een girafje en het afdingen moest weer beginnen. Deze jongen maakte er duidelijk meer een show van (“mamma, you are killing me, give me a good price”) En dan is afdingen veel leuker om te doen.  Plantation Lodge was geweldig. Wat een prachtige tuin. En we kregen een upgrade naar een suite. Goffer, ik heb van mijn leven nog nooit in zo’n grote hotelkamer gezeten. Een mega-grote slaapkamer, een aparte zitkamer, een grote badkamer en dan ook nog een kleedkamer en een flink terras met twee ligbedden. Ongelooflijk.

De lunch deden we samen met een net getrouwd Brits koppel. De start was een overheerlijke wortelsoep met gember. De gember is hier veel krachtiger en aromatischer, maar ik ga dit zeker thuis eens proberen na te maken!  Grappig om te zien dat er een paar mensen werden begeleid in het opdienen. Eén van hen zei al bij het aanreiken al “You’re welcome” voordat je hem had kunnen bedanken.

Helaas zat ik na het soepje al weer vol dus kon ik van de rest niet veel proeven en het toetje ruilde ik in voor een kopje thee. Na de lunch even heerlijk bij het zwembad gelegen en daarna kregen we een rondleiding door de tuin. Een beetje onbeholpen, maar wel goed bedoeld. En wel iemand die veel wist van tuinieren. Hij legde het proces uit van koffie maken (heel bewerkelijk) en vertelde van de vele groentes, vruchten en bloemen die in de tuin werden gekweekt en allemaal in de Lodge werden gebruikt. Ik maakte van onze badkamer  nog een foto en daarop is een prachtige bos bloemen uit eigen tuin te zien.