Naar Fort Portal

We staan weer vroeg op, nu ja half 7 lijkt wel uitslapen tegenwoordig :-) We doen een wandeling door de Bigodi wetlands. Ron met de opdracht om Red Colobus te spotten. Andere apen mogen ook natuurlijk. Ik heb de opdracht om de lijst met nieuwe waarnemingen boven de 200 te krijgen.

Rwenzorie view guest house

 

Allebei slagen we. Ik zie zeker 25 vogels, waarvan 15 nog niet eerder gespot, the african paradise flycatcher vond ik wel een van de mooiste, net als de Ross Turaco. Die laatste is tenminste makkelijk te spotten. In tegen stelling tot de red headed bluebil die er wel is, maar te schuw is om door mij gespot te worden. Jammer, het zou een mooie waarneming zijn geweest. De Red Colobus zien we ook, ze zien er anders uit dan op Zanzibar, maar apies kijken blijft leuk!

Halverwege de wandeling breekt de zon een beetje door de wolken heen en onmiddelijk merk je weer dat je in de tropen bent. Warm!

 

Na de wandeling lunchen we bij the Gardens in Fort Portal, heerlijke matoke, smoked beef in peanutsauce, dodo en avocado. Heerlijk! En zeer goed koffie na. Zo kan een mens er weer even tegen.

Matoke is gemaakt van banaan. Niet de banaan zoals wij die kennen, maar een niet zoete variant. Zetmeelrijk. Je krijgt ze soms in hele vorm, en soms als een soort stevige puree. Het is hét voedsel in Uganda, men eet het bij ontbijt, lunch en diner, maar je ziet het nooit op het menu in de lodges. Iets dat ik eigenlijk wel jammer vind. Als toerist wil je toch ook kennismaken met het lokale eten. Door het volgeboekte programma ben je niet altijd in staat om zo maar ergens iets te eten. Plus dat je als verpeste westerling natuurlijk niet zomaar alles kunt eten, je moet echt de garantie hebben dat men gefilterd water gebruikt. Maar de mogelijkheid om in een lodge uit een paar lokale gerechten te kunnen kiezen, zou echt iets toevoegen.

 

Onderweg een postzegel kopen en nog wat dollars omwisselen voor Ugandese shillings (shillingen?) en daarna gaan we op pad naar de Rwenzori Guesthouse. De enige overnachting die we herhalen van onze vorige ervaring met Uganda. Het is nog niet veranderd, en Ineke is blij met de quilts die we via Tiny meenamen vanuit Nederland. Het gewicht eruit betekent wellicht een compensatie voor het beeldje dat we hier vlakbij kochten.

 

het uitzicht op de Rwenzories

Morgen gaan we naar Semliki. We bezoeken de hotsprings, gaan daar een paar eitjes koken. En we gaan een wandeling maken op weg naar de Semliki Safari Lodge. De lunch gaat dit keer mee. Die zal dus in ieder geval bestaan uit een gekookt eitje en Peter zou wat banaantjes meenemen.

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Kibale

We overnachten in de Primate Lodge, midden in Kibale. Een prima lodge. Er is stromend water, elektriciteit en zelfs wifi. Goede horren voor de ramen. Stroom is er tussen 6 en 10 uur in de avond. Dan laadt iedereen zijn apparaten op en liggen alle stroomblokken vol met stekkers, verloopjes en allerlei soorten apparaten (gister zelfs een elektrische tandenborstel!)

We krijgen het advies de deur van onze kamer goed gesloten te houden. Het heet niet voor niets primate lodge, de bavianen komen rustig je kamer in en ze zijn in hun strooptocht niet netjes. De Lodge ligt midden in tropisch regenwoud en dat merken we. In de ochtend viel het nog mee, maar na de lunch barst het los. Het lijkt even droog te worden en we maken een begin met een wandeling door de wetlands van Bigodi, maar nee....het begint weer te gieten. We schuilen in een barretje, maar het wil niet meer droog worden, dus de wandeling wordt afgeblazen.

 

Wel is het grappig om te zien dat er niet eens moeite wordt gedaan om ons een drankje te verkopen, de eigenaresse kijkt niet op of om van haar soap op tv. Ze groet vriendelijk als we binnenkomen en ze vindt het best dat we even gaan zitten. Ik kijk naar een African wagtail die binnenwipt. Die stoort zich ook al aan niemand en pikt de grond schoon. De laatste vogel van de dag.

Morgen de chimps. Een hele dag volgen we een chimpansee familie. Vanaf opstaan tot aan....de nesten maken voor de overnachting. Nu maar hopen dat het droog blijft!

En het bleef droog! En we zagen chimpansees. En dichtbij. Soms zelfs op een meter afstand, of je bijna omverlopend zo dichtbij. Een hele belevenis. Daar hadden we het vroege opstaan wel voor over, want half. De wandeling naar de groep duurde ook niet lang, al na een kwartiertje struinen door het regenwoud kwamen we de chimpansees tegen. Het was toen nog schemerig en er was wat regendreiging. In het begin zaten ze hoog, vruchten te eten. En wat in geen enkele brochure of reisgids staat, die beesten komen niet naar beden om te poepen en te plassen, nee dat doen ze gewoon vanuit de boom. En jawel, dus ook op ons. Gaffer! En ze plukken vruchten en regelmatig testen ze er een en die vinden ze niet lekker...en die laten ze dan gewoon vallen....jawél op ons dus.

Maar op een gegeven moment word je heel handig in het ontwijken. En natuurlijk had ik stiekem leedvermaak om een Amerikaans stel, die zich groen en geel ergerden aan dat gepoep en dat gepies. En zelfs er van in paniek raakten, want zo liepen ze ziektes op. Ze liepen te redderen met hygienische doekjes en plastic zakjes. En natuurlijk kreeg de man een enorme vrucht boven op zijn hoofd. Dat deed hem duidelijk pijn, maar de pijn werd verder versterkt doordat hij het zo niet naar zijn zin had. Hij deed echt alsof hij bloedend tegen de vlakte ging. Even later gingen ze dan ook weg.

En alsof de chimps dat aanvoelden. Even later kwamen ze op de grond en konden we ze in alle rangen en standen bewonderen. Het was geweldig. We bleven tot een uur of drie en daarna gooiden we de handdoek in de ring en liepen we terug naar de weg waar we opgepikt zouden worden.

Moe maar voldaan.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Queen Elizabeth NP

Vanuit Bwindi gaan we naar Ishasha voor de boomklimmende leeuwen. Die leeuwen zien we al bij aankomst. Na de lunch lopen we even met de ziel onder onze arm. Niet echt iets afgesproken met Peter, die bovendien nergens te bekennen valt. Even daarna barst er een tropische regenbui los, dat lost alle twijfel op. Geen mogelijkheid tot het maken van een drive. Dus ik probeer wat vogels in de buurt van de lodge te spotten en lees een beetje. Het eten is weer goed, we eten onder de sterren bij een volle of bijna volle maan. Een nachtje blijven we in de Wildernislodge en daarna gaat de reis naar t Noordelijk deel van het park. Op papier een stukje, in het echt nog een hele rit.

 

De bushlodge is pittoresk te noemen. Er kan zelfs geen glas af voor de tandenborstels en we slapen in een soort houten bouwsel deels afgedicht met tentdoek en gaas. Het bed is stevig, maar spijkerhard. En die avond is al goed te merken dat de tent niet volledig is afgesloten voor de bush wereld buiten. Als ik naar de wc ga, springt er al een gekko op mijn schouder, waardoor ik met een halve hartverzakking mijn blaas moet legen. Op een eco-wc, waar regelmatig beesten uitkomen als je de klep openzet om hem te gebruiken. Goed het voegt wat toe aan de Afrikaanse ervaring, maar het was niet helemaal de ervaring die ik hoopte op te doen. Ook het schepje zand om door te trekken, en een ieniemini kraantje waar je ternauwernood je handen onder kunt wassen zijn geen ervaringen waar ik happydepeppie van wordt.

gekko

 

Na het avondeten gaan we richting kamer. En mijn oog valt op een stukje in mooie Afrikaanse kleuren. "goh wat is dat" vraag ik aan Ron, want bij aankomst was het me niet opgevallen. En ineens besef ik me, het is een slang! In onze kamer!!

En er zijn grenzen, een gekko in de kamer...ok. Een miljoenpoot....mwah....motten of muggen, dat kan gebeuren. Maar ik ga toch echt niet slapen met een slang op de kamer, zeker als je weet dat er in het land ook giftige exemplaren voorkomen. Nee, da's de grens. Er wordt hulp ingeschakeld!

Even later staan 5 man onze kamer te sprayen en jagen de slang naar buiten, en slaan hem daarna dood met een stok. Bweh! Of het nu kwam door de slang, of door het harde bed....of door het zaterdagavondfeestje in het dorp verderop. ik sliep niet heel goed.

Nee deze bushlodge vind ik toch wat te primitief...euh....pittoresk.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Bwindi 3

Gister in de namiddag doet een hele kudde aapjes de lodge aan. Peter zei de naam nog, maar ik ben de naam al weer kwijt. Fantastisch om te zien hoe ze door de bomen buitelen en redelijk gewend zijn aan mensen. Echt leuk om naar te kijken en voor we het weten zijn we een uurtje verder. Gelukkig wist een van de lodgemensen de naam voor me op te zoeken, het bleken l'hoest aapjes te zijn.

klrin l'hoest aapje

In de avond wordt het dit keer toch wat kouder, dus ik ben blij met de kruik en het dekentje en ik slaap heel behoorlijk. Opvallend is dat we vroeg naar bed gaan en vroeg weer op staan.

Vandaag (9 oktober) doen we s' ochtends een wandeling gericht op vogels spotten, maar we kijken natuurlijk ook naar vlinders en bloemen. Wat is het een mooi land. Langzaam groeit mijn lijst.

Ik heb er die ochtend al 79 soorten opstaan. En ik ben kritisch. Peter kan dan wel zeggen dat hij een chestnut throated apalis zag, maar ik moet hem ook hebben gezien, en ik moet weten hoe je hem kan herkennen. En alleen een weaver noemen is niet genoeg, ik moet wel weten welke weaver ik zag. En dat valt nog niet mee. Waren ze maar allemaal zo makkelijk te onderscheiden zoals bijvoorbeeld de shoebilstork!

Na de overheerlijke lunch gaan we de Buhoma community bezoeken. De community is zo' 9000 mensen groot en bestaat uit een aantal regio' die verantwoording afleggen aan de chief van het geheel.

de healer

We bezoeken een healer, kijken hoe bananen tot bier/wijn en gin worden gemaakt.

Het bezoek aan de healer gaat in het Frans omdat hij uit Congo komt. Het verhaal volgen gaat heel behoorlijk en af en toe weten we een belangstellende vraag te stellen. Terwijl we het verhaal aanhoren begint het te regenen, en niet zachtjes ook, echt een tropische stortbui.Daarna een bezoekje aan de Batwa met een uitleg hoe ze vroeger leefden. Dit gaat gepaard met het obligate dansje en liedje.

Weer terug bij het begin van het comunity bezoek word ik uitgedaagd om de 100 vol te maken van mijn lijst. En dat gaat lukken met 103 wel te verstaan. Met de tambourine dove sluit ik de wandeling af. Nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten duiven zijn! Maar bij de lodge aangekomen spot ik nog een pygmee kingfisher en een african goldfinch.

Als we naar onze kamer willen, zit papa l'hoest aap op ons te wachten. Hij gaat niet voor me opzij, maar passeert me op een gegeven moment met een giftige blik. Met papa l'hoest valt niet te spotten!

Gepubliceerd met Blogsy

Bwindi 2

Finfoot

De kruik en de deken bleken wel iets te veel, het was best warm zo. Maar volgens mij is het bed 220 breed, dus er is ruimte genoeg om de kruik en de deken opzij te schuiven. Ik ben wel geneigd mijn verrekijker te pakken om te zien of Ron al in bed ligt.

Vervet monkey

Vanmorgen doen we de waterfall trail. Een mooie route, maar ik ben blij dat ik een stok meenam, want er moet flink geklommen en geklauterd worden. Over stroompjes, glibberige wortels en gladde rotsblokken. En ja we zitten in de bergen, de hoogte en het hoogteverschil wijzen me er op dat ik toch wel wat aan mijn conditie moet werken. Maar het is een mooie tocht. We zien veel vogels, wat colobusaapjes, vlinders en zelfs de wilde versie van Begonia en Vlijtig Liesje.

De stroom die we volgen kent drie stops waar je een waterval kunt zien. Dus de vermoeidheid komt ergens vandaan.
We komen terug voor de lunch die weer heerlijk is en stiekem ben ik blij dat we vanmiddag niets hoeven te doen.

Gepubliceerd met Blogsy

Bwindi

Vanmorgen een beetje uitgeslapen en afscheid genomen van Mary en Mozes (nee....die namen verzin je dus echt niet!)

Bushbuck poserend op een heuvel

Dan gaan we op weg naar Bwindi en maken we een stop bij het schooltje voor een kleine donatie en laten een bewijsje uitschrijven dat de donatie voor studieboeken is.




Bwindi of te wel the inpenetrable forrest. Ja dit is oerwoud zoals ik het me voorstelde. Warm, vochtig en dichtbegroeid. Buhoma Lodge is weer heel anders dan we tot nu toe meemaakten. Dat komt natuurlijk ook omdat het in het oerwoud ligt. Redelijk dichtbij waar iedereen de gorillatracking begint. Wij niet. Wij zagen de gorilla's al en ik had toch de angst dat een tweede keer een teleurstelling zou zijn. En daar is het een beetje te duur voor.

Ik een koe melkend in Nsyenji

Er bestaat een kans dat je ze tegenkomt zonder tracking maar ik reken er niet op dat wij ze gaan zien terwijl we hier zijn.

Vanmiddag zijn we vrij. We lunchen heerlijk en we proberen alles bij te werken via een zeer traag netwerk. Maar ja...midden in de jungle de beschikking hebben over gratis wifi!? Wie klaagt er??
De paar uurtjes tot het diner glijden ongemerkt voorbij. Ik spot vogels en eekhoorns op de veranda, Ron ligt te doezelen en te genieten van het geluid van de vogels. Op een kamer die aan 3 kanten open is (wel met horren).

Markt

Het avondeten is ook weer heerlijk. Kak aan de propoints ...ik neem een glas wijn bij het eten! Een vegetarische canaloon (eigenlijk meer een lasagnevel gevuld met roerbakgroente en daarna even gegratineerd in de oven) ...Vooraf...avocado (het is het seizoen ervoor en ik klaag niet want ik vind ze heerlijk. Dit keer met een heerlijke dressing met passievrucht en mosterd) en een verse tomatensoep.
Bij de tomatensoep geldt....morgen niet zoenen met loslopende gorilla's! Want er zat mucho knoflook in :-)

O ja....en op de kamer aangekomen....het bed is opgemaakt, de gordijntjes gesloten en er ligt een warme kruik in bed. Want het is dan wel tropisch, maar Bwindi ligt hoog en het koelt best af.

Gepubliceerd met Blogsy

Nshenyi Village 5 oktober

Vanmorgen word ik wakker van gescharrel om de cottage. Het klinkt alsof er iemand rondloopt. Een beetje gealarmeerd kijk ik door het raam. Er lopen toch geen vreemden naar binnen te loeren? Maar het blijkt een groep bavianen te zijn. Ze inspecteren alles om de cottage. Tillen stenen op om te kijken of er iets onder ligt, rennen en buitelen achter elkaar aan en plukken elkaars vacht. Wel heel leuk om te bekijken zo.

Na het ontbijt gaan we op pad, rustig aan...Peter neemt alle tijd om ons op vogels te wijzen. En we stoppen regelmatig. In Mbarara, stoppen we even om te tanken en Peter wil een auto lader voor zijn telefoon kopen, maar daar kunnen we hem wel aan helpen. Daar is hij wel blij mee.
Dan komen we aan bij Nsheny, op de website stond het als traditioneel omschreven, geen electriciteit, gedeelde badkamer en wc. Maar de website loopt achter. De kamers zijn traditioneel ingericht met koeienhuiden en kleden, maar de bedden zijn prima. Er is een kleine badkamer aangebouwd en er zijn stopcontacten genoeg. Voor het laden van al onze apparaten heb je hier geen paspoort nodig zoals in Rwakobo lodge.
We worden welkom geheten door Mozes, die waarschijnlijk blij is dat de omstreden anti-homowet is afgeblazen door het constitutionele hof van uganda. En Mary, eigenaresse van het familiebedrijf die sociale psychologie in Leiden studeerde. Ze had al het vermoeden dat we uit Nederland komen.


We krijgen een heerlijke lunch, rijst met currybeef en een grove guacomole (zonder koriander) Alles van de eigen boerderij, met uitzondering van de rijst natuurlijk. In de middag zijn we vrij en mogen we gaan bedenken wat we morgen gaan doen.
Het avondeten is ook prima, het wijntje dat we vooraf nemen is mwah. Duidelijk te lijden van de warmte en te lang bewaard. Och....goed voor de points zeg ik dan maar.
We slapen in een bed van 120 breed...erg knus om het positief te zeggen. En ook het douchen in de ochtend is een belevenis. ZO koud! En overdag is het hier dan wel warm, maar in de nacht en ochtend koelt het best af.

Op het programma staat het melken van de lang hoornige koeien (Ankole) een langzaam verdwijnend ras. Weliswaar een sterk ras dat goed is aangepast aan de omstandigheden, maar de bevolking begint zich meer en meer op de melkproductie te richten en deze koeien leveren maar zo'n 2 liter melk per koe. De eigenaresse probeert ze te mengen met Friese koeien om enerzijds de kwaliteiten van d Ankole te behouden en aderzijds een verhoogde melkproductie te krijgen. Want de Friese koeien zijn hier niet happy, ze krijgen staar en verpieteren in het droge seizoen.

We krijgen ook te zien wat de bevolking met de melk doet, ze maken er ghee van en yoghurt. Ze koken de melk en ze roken de emmers waar ze de melk in opvangen. Dit als desinfectie om de melk langer houdbaar te maken. Dit proces geeft de melk een specifieke smaak.

Bij het ontbijt krijgen we weer lokale producten. Pap van "millet" met geroosterd sesamzaad en lokaal gewonnen honing. Zelfgemaakte yoghurt die indedaad rokerig smaakt, maar erg lekker is.
Na het ontbijt maken we een wandeling die we halverwege afbreken omdat er een tropische regenbui losbarst. Ik had mijn regenjasje bij me, maar Peter en Ron niet. Gelukkig worden we het laatste stukje opgehaald door Richard.

Daarna bezoeken we een markt, waar wij "game" zijn. Volgens Mary zijn we slecht voor haar zaken, doordat wij erbij zijn gaan de prijzen automatisch omhoog. Ook gaan we naar een school en bezoeken drie klassen en de bibliotheek. De school is min of meer geadopteerd door een groepje Nederlanders die er jaarlijks komen, wat spullen meenemen en zorgen dat er wat verbeteringen worden aangebracht. Vanuit de regering wordt er zo'n 450€ bijgedragen. Geen vetpot voor een school met 752 leerlingen en een twaaltftal leerkrachten. We besluiten wat boeken te doneren. Iets dat een bijdrage kan leveren aan het lesgeven.

In de namiddag gaan we naar het drielandenpunt Rwanda/Tanzania/Uganda. De EU bouwt mee aan een gezamenlijke grensovergang.

Gepubliceerd met Blogsy

Lake Mburo 4 oktober

Rwakobo Rock ligt idyllisch, net buiten het park van Lake Mburo. Oktober is de korte regentijd en dat merken we, we maakten al wat buitjes mee. 

We staan vanmorgen vroeg op. Om 8 uur start onze gamedrive en die willen we niet op een lege maag doen. Als het wekkertje om half 7 gaat, is het al licht. Vanuit ons bed kijken we over de vlakte, duizenden vogels die kwinkeleren en het geloei van de koeien is toch wel anders dan het geluid van de Hugo de Grootstraat.

Al bij het ontbijt zien we elands (niet de eland die je je normaal voorstelt, hier is het een antilope soort), kanaries, een "speckled mousebird" en nog veel meer. Ook hier is het ontbijt weer goed, zeker met dat mooie uitzicht.

Om 8 uur gaan we op pad. Al vóór we het park in rijden zien we zebra's en veel wrattenzwijnen. We zien ook veel jonkies. Wonderbaarlijk voor ons zo in de herfst, maar zo in de tropen gebruikelijk. Er is een droogseizoen en een regenseizoen. Dus er wordt altijd wel gejongd.

Terug van de gamedrive proberen we onze apparaten te laden. Da's nog een heel gevecht. Want de andere gasten willen dat ook en tegenwoordig heeft iedereen wel minstens 2 of 3 apparaten. En natuurlijk hebben de meeste apparaten afwijkende stekkers, gebruiken ze in Uganda ook nog eens een Engelse aansluiting (dus je moet met een verloop werken) en dan zit zo'n stekkerblok al snel vol.
Ron loopt te klooien met de notebook, hij probeert een blog te maken, maar het werkt niet. Een back up van de foto's maken zit er dus even niet in.

Na de lunch proberen we nog even wat batterijen te laden en de reisverslagen wat bij te werken. Om 4 uur staat een boottocht over Lake Mburo op het programma. Aan boord zit ook een Belgisch stel, met 2 kleintjes dat in Kampala woont en werkt. Die 2 kleintjes hebben het snel bekeken. En daar kan ik me wel wat bij voorstellen...wat is er nu aan een African Finfoot? 

Dat een zeldzame vogel is, waar ik erg blij mee ben om gespot te hebben, zij hebben er geen boodschap aan. Maar je merkt wel het verschil met Nederlandse kindjes, ze gedragen zich naar omstandigheden voorbeeldig.
De boottocht is leuk om te doen. En gelukkig heeft deze boot bekled kussentjes, want ik ben nog doorgezeten van de dag er voor in de kano. Ik weet nu echt waar de uitdrukking "een houten kont hebben" vandaan komt. 

Al met al een volle dag met veel indrukken. Ik durf te wedden dat het geen latertje wordt na het eten. Morgen staat Nsenyi Village op het programma. Daar zullen we 2 nachten en 1 volle dag blijven. Gaan we koken? Gaan we ghee bereiden? Gaan we koeien melken?
We gaan het meemaken.

Gepubliceerd met Blogsy

Vakantie

Ik ben gezegend....ik geniet van mijn vakantie.

Goed ik heb niet elk jaar vakantie, en we gaan zelden weekendjes weg......maar als ik vakantie heb dan geniet ik er van. Van te voren....tijdens de vakantie....en ook daarna.

Maar er zijn ook jaren geweest dat ik niet met vakantie ben gegaan. We verloren beiden onze baan in één jaar tijd....Dat geeft onzekerheid....niet dat we er veel aandacht aan besteedden....maar het was wel weer een jaar dat we niet met vakantie gingen.

Niet geklaagd. Onze keuze.....

Ik herinner me ook het jaar dat we ons huis wilden opknappen....

of het jaar dat eerst de ene kat te ziek was om de zorg over te dragen...

en toen het andere jaar dat die andere poes te ziek was...

of het jaar dat ons huis te koop stond en we al een ander huis gekocht hadden....

Dat geeft niet.

Daar miep je niet over...dat doe je gewoon. En je beseft hoe bevoorrecht je bent als je dan wel op vakantie kunt gaan....

De voorbereiding van deze vakantie duurde een jaar.....en nu iedereen weer terug is......nu gaan wij.

We hebben hobbels gehad...en we hebben hobbels in het vooruitzicht. Maar IK heb het vertrouwen dat die hobbels overwonnen kunnen worden.

LET's GO!