We overnachten in de Primate Lodge, midden in Kibale. Een prima lodge. Er is stromend water, elektriciteit en zelfs wifi. Goede horren voor de ramen. Stroom is er tussen 6 en 10 uur in de avond. Dan laadt iedereen zijn apparaten op en liggen alle stroomblokken vol met stekkers, verloopjes en allerlei soorten apparaten (gister zelfs een elektrische tandenborstel!)
We krijgen het advies de deur van onze kamer goed gesloten te houden. Het heet niet voor niets primate lodge, de bavianen komen rustig je kamer in en ze zijn in hun strooptocht niet netjes. De Lodge ligt midden in tropisch regenwoud en dat merken we. In de ochtend viel het nog mee, maar na de lunch barst het los. Het lijkt even droog te worden en we maken een begin met een wandeling door de wetlands van Bigodi, maar nee....het begint weer te gieten. We schuilen in een barretje, maar het wil niet meer droog worden, dus de wandeling wordt afgeblazen.
Wel is het grappig om te zien dat er niet eens moeite wordt gedaan om ons een drankje te verkopen, de eigenaresse kijkt niet op of om van haar soap op tv. Ze groet vriendelijk als we binnenkomen en ze vindt het best dat we even gaan zitten. Ik kijk naar een African wagtail die binnenwipt. Die stoort zich ook al aan niemand en pikt de grond schoon. De laatste vogel van de dag.
Morgen de chimps. Een hele dag volgen we een chimpansee familie. Vanaf opstaan tot aan....de nesten maken voor de overnachting. Nu maar hopen dat het droog blijft!
En het bleef droog! En we zagen chimpansees. En dichtbij. Soms zelfs op een meter afstand, of je bijna omverlopend zo dichtbij. Een hele belevenis. Daar hadden we het vroege opstaan wel voor over, want half. De wandeling naar de groep duurde ook niet lang, al na een kwartiertje struinen door het regenwoud kwamen we de chimpansees tegen. Het was toen nog schemerig en er was wat regendreiging. In het begin zaten ze hoog, vruchten te eten. En wat in geen enkele brochure of reisgids staat, die beesten komen niet naar beden om te poepen en te plassen, nee dat doen ze gewoon vanuit de boom. En jawel, dus ook op ons. Gaffer! En ze plukken vruchten en regelmatig testen ze er een en die vinden ze niet lekker...en die laten ze dan gewoon vallen....jawél op ons dus.
Maar op een gegeven moment word je heel handig in het ontwijken. En natuurlijk had ik stiekem leedvermaak om een Amerikaans stel, die zich groen en geel ergerden aan dat gepoep en dat gepies. En zelfs er van in paniek raakten, want zo liepen ze ziektes op. Ze liepen te redderen met hygienische doekjes en plastic zakjes. En natuurlijk kreeg de man een enorme vrucht boven op zijn hoofd. Dat deed hem duidelijk pijn, maar de pijn werd verder versterkt doordat hij het zo niet naar zijn zin had. Hij deed echt alsof hij bloedend tegen de vlakte ging. Even later gingen ze dan ook weg.
En alsof de chimps dat aanvoelden. Even later kwamen ze op de grond en konden we ze in alle rangen en standen bewonderen. Het was geweldig. We bleven tot een uur of drie en daarna gooiden we de handdoek in de ring en liepen we terug naar de weg waar we opgepikt zouden worden.
Moe maar voldaan.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten