Nshenyi Village 5 oktober

Vanmorgen word ik wakker van gescharrel om de cottage. Het klinkt alsof er iemand rondloopt. Een beetje gealarmeerd kijk ik door het raam. Er lopen toch geen vreemden naar binnen te loeren? Maar het blijkt een groep bavianen te zijn. Ze inspecteren alles om de cottage. Tillen stenen op om te kijken of er iets onder ligt, rennen en buitelen achter elkaar aan en plukken elkaars vacht. Wel heel leuk om te bekijken zo.

Na het ontbijt gaan we op pad, rustig aan...Peter neemt alle tijd om ons op vogels te wijzen. En we stoppen regelmatig. In Mbarara, stoppen we even om te tanken en Peter wil een auto lader voor zijn telefoon kopen, maar daar kunnen we hem wel aan helpen. Daar is hij wel blij mee.
Dan komen we aan bij Nsheny, op de website stond het als traditioneel omschreven, geen electriciteit, gedeelde badkamer en wc. Maar de website loopt achter. De kamers zijn traditioneel ingericht met koeienhuiden en kleden, maar de bedden zijn prima. Er is een kleine badkamer aangebouwd en er zijn stopcontacten genoeg. Voor het laden van al onze apparaten heb je hier geen paspoort nodig zoals in Rwakobo lodge.
We worden welkom geheten door Mozes, die waarschijnlijk blij is dat de omstreden anti-homowet is afgeblazen door het constitutionele hof van uganda. En Mary, eigenaresse van het familiebedrijf die sociale psychologie in Leiden studeerde. Ze had al het vermoeden dat we uit Nederland komen.


We krijgen een heerlijke lunch, rijst met currybeef en een grove guacomole (zonder koriander) Alles van de eigen boerderij, met uitzondering van de rijst natuurlijk. In de middag zijn we vrij en mogen we gaan bedenken wat we morgen gaan doen.
Het avondeten is ook prima, het wijntje dat we vooraf nemen is mwah. Duidelijk te lijden van de warmte en te lang bewaard. Och....goed voor de points zeg ik dan maar.
We slapen in een bed van 120 breed...erg knus om het positief te zeggen. En ook het douchen in de ochtend is een belevenis. ZO koud! En overdag is het hier dan wel warm, maar in de nacht en ochtend koelt het best af.

Op het programma staat het melken van de lang hoornige koeien (Ankole) een langzaam verdwijnend ras. Weliswaar een sterk ras dat goed is aangepast aan de omstandigheden, maar de bevolking begint zich meer en meer op de melkproductie te richten en deze koeien leveren maar zo'n 2 liter melk per koe. De eigenaresse probeert ze te mengen met Friese koeien om enerzijds de kwaliteiten van d Ankole te behouden en aderzijds een verhoogde melkproductie te krijgen. Want de Friese koeien zijn hier niet happy, ze krijgen staar en verpieteren in het droge seizoen.

We krijgen ook te zien wat de bevolking met de melk doet, ze maken er ghee van en yoghurt. Ze koken de melk en ze roken de emmers waar ze de melk in opvangen. Dit als desinfectie om de melk langer houdbaar te maken. Dit proces geeft de melk een specifieke smaak.

Bij het ontbijt krijgen we weer lokale producten. Pap van "millet" met geroosterd sesamzaad en lokaal gewonnen honing. Zelfgemaakte yoghurt die indedaad rokerig smaakt, maar erg lekker is.
Na het ontbijt maken we een wandeling die we halverwege afbreken omdat er een tropische regenbui losbarst. Ik had mijn regenjasje bij me, maar Peter en Ron niet. Gelukkig worden we het laatste stukje opgehaald door Richard.

Daarna bezoeken we een markt, waar wij "game" zijn. Volgens Mary zijn we slecht voor haar zaken, doordat wij erbij zijn gaan de prijzen automatisch omhoog. Ook gaan we naar een school en bezoeken drie klassen en de bibliotheek. De school is min of meer geadopteerd door een groepje Nederlanders die er jaarlijks komen, wat spullen meenemen en zorgen dat er wat verbeteringen worden aangebracht. Vanuit de regering wordt er zo'n 450€ bijgedragen. Geen vetpot voor een school met 752 leerlingen en een twaaltftal leerkrachten. We besluiten wat boeken te doneren. Iets dat een bijdrage kan leveren aan het lesgeven.

In de namiddag gaan we naar het drielandenpunt Rwanda/Tanzania/Uganda. De EU bouwt mee aan een gezamenlijke grensovergang.

Gepubliceerd met Blogsy