De kop is er weer af. Brillevrouw en Kale waren gister de hele dag van huis. En knijperig als ze tegenwoordig zijn hadden ze de verwarming teruggedraaid. Net niet koud, maar ook niet behaaglijk. Gelukkig heeft het zonnetje wel geschenen dus die pokkebroer en ik hebben wel in het zonnetje kunnen liggen. Dat dan weer wel.
Brillevrouw hoorde ik vandaag weer mopperen op haar werk. Ze vindt het niet leuk dat haar werk zo onopgemerkt blijft. Alleen als ze een foutje maakt wordt haar werk opgemerkt. Alles wat goed gaat staat nooit iemand bij stil. "Haar ego zit haar weer dwars" mompel ik tegen mijn pokkebroer. Maar ik ga toch wel even op haar schoot zitten. Ik herken het wel als ze niet in haar hum is. Dan geef ik haar altijd een kopje of ga naast haar zitten knorren en dan zie ik haar weer opvrolijken. Brillevrouw kan gelukkig ook wel genieten van de kleine dingen in het leven.
Vandaag wilde ik weer een paar keer buiten spelen in het witte spul, maar Brillenvrouw begint dan te mopperen. Wij mogen één keer naar buiten en daarna niet meer. Ik hoor haar mopperen "naar binnen naar buiten naar binnen...het is afgelopen, daar is het nu te koud voor!" En eigenlijk heeft ze ook wel gelijk. We staan vaak te aarzelen op de drempel en hopen zo dat de warmte van binnen naar de tuin gaat zodat we in het witte spul kunnen spelen terwijl we het lekker warm hebben. Maar als we dan weer terug gaan is het binnen toch weer wat afgekoeld.
Hier een foto van mij terwijl ik lekker in een bloempot in de tuin lig. Toen lag dat witte spul er nog niet, en het was ook veel warmer buiten. Maar dan weten jullie ook al weer wie dit stukje schrijft.
Een lief kopje en een neusje van mij
Truus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten