Budongo Forest naar Hoima 19 aug

We overnachtten in de Budongo Eco Lodge. Een leuke lodge. Wel een beetje sombertjes omdat het helemaal van hout gemaakt is en het midden in het bos ligt. Dus weinig lichtinval.
Maar wat een mooie vlinders, maar bosvlinders zijn erg snel, en het licht werd al snel slecht toen we er eenmaal waren. Eén vlinder lukte wel, in het echt leek het net een blaadje op ons kozijn. Maar het was echt een vlindertje.
‘s Nacht werd het echt noodweer. Regen. En ik bedoel regen! Goed het zijn de tropen, maar we zitten buiten het regenseizoen en een bui duurt meestal nooit lang. Nou…for get it! Het goot uren, en af en toe echt mega-hevig. En het onweerde. En terwijl wij in onze eco vriendelijke lodge onder een golfplaten dak lagen (waardoor horen en zien je verging met de bui) bedacht ik me dat de chimps niet van regen houden en dus wel een ochtendhumeur zouden hebben tijdens onze trekking. Want in de ochtend zouden we een chimpansee trekking doen. Nou dat werd een teleurstelling. Toegegeven, we zagen een donkere vlek hoog boven in de boom en ik zag een vrouwtjes chimp uit een boom storten, maar het ging zo snel dat een foto er niet in zat. De helft van het gezelschap heeft de chimp niet eens gezien….of alleen haar lichte kont. Ik liep gelukkig dicht achter de tracker,  dus ik was denk ik de enige die het hele beest heeft gezien…kop en al.
Budongo Forest is een onderdeel van Murchisson Falls National Park. Het is het grootste mahoniebos ter wereld. De bomen kunnen hier wel een hoogte van 80 meter krijgen. Het oppervlakte van het bos is 460 km.Dat is bijna net zo groot als Andorra.

En daarna de wandeltocht naar die k-apen. Die benaming is ontstaan tijdens onze pogingen om fit te worden voor deze reis. De berggorilla’s heten niet voor niets berggorilla’s. Een goede conditie wordt gevraagd. En mijn spit gooide roet in het eten.  Hadden schatje en ik de maand voor we op pad gingen geen zin in aquarobics, dan zeiden we “denk aan die k-apen” en we gingen. Hadden we trek in een wijntje bij het eten, dan zeiden we, juist u raadt het al !
Goed, om de draad van mijn zin weer op te pakken, die tocht was wel heel mooi. En afgezien van het staan (om te luisteren) had ik geen last van mijn rug. En het ging kris kras door het bos. Geen keurige paadjes, maar echt tussen de lianen door. En het ging goed. Dus het spartaanse regime om mijn spit te boven te komen heeft zijn vruchten afgeworpen. En de tocht ondanks dat we die kut-apen amper zagen was wel heel mooi!
Daarna reden we door naar Kontiki Hotel. Die tocht nam iets meer tijd in beslag. Het noodweer had effect gehad op de wegen. Maar Gerald reed ons er doorheen. En bracht ons veilig naar onze plek van bestemming. Plaatjes volgen later