van Rwanda naar Lake Mburo

Een lange rit. Achteraf gezien had ik de route ook anders gepland. Het begin in Uganda en het eind in Rwanda. Dat scheelt een aantal kilometers rijden en ook nog een extra visum, want als je Uganda uitgaat verloopt je visum en moet je een nieuwe komen als je terugkomt. Ik heb ook wel te doen met Gerald. Het zijn niet de beste wegen en de mede weggebruikers zijn wegpiraten. Je kunt niet even op cruise control. En ik? Ik dut regelmatig weg. Het monotone geluid van de moter, de warmte en het geschud, het is genoeg om me comateus te maken.

Het is sterker dan ik, want het landschap is echt mooi en er is veel te zien op de weg.

Uiteindelijk komen we aan bij een tented lodge bij Lake Mburo. Niet de safari lodge die we boekten, maar het maakt me niet uit. Het is een idyllisch plekje. En de tent is goed verzorgd. De gemeenschappelijke ruimte is rustig er blijkt slechts één ander stel (uit Kenia) aanwezig te zijn. We eten er heerlijk. En we genieten van het feit dat de impala’s vlakbij komen. En dat ween wrattenzwijn zeer dichtbij horen.

De volgende ochtend maken we een wandelsafari-tocht. Het begin is veelbelovend. Impala’s, wrattenzwijnen, topi’s noem maar op. En de gids legt veel uit over hoe de samenhang is tussen de beesten en de planten. Even schrikken we op van een wrattenzijn die uit een bush komt denderen. Gelukkig rent hij de andere kant op, de gids stond al met zijn geweer in de aanslag, maar het was gelukkig niet nodig om tot actie over te gaan.

Natuurlijk geen regenjas meegenomen en dat wordt afgestraft. Halverwege begint het te regenen. Gelukkig is mijn rugzak redelijk waterbestendig, dus de camera houden we wel droog. Net aan, want eenmaal weer in de lodge merk ik dat de tas binnen in al vochtig werd. Meteen na terugkomst maar opengezet om te drogen. En onze kleding maar even apart opbergen in het drooghoud vak in de tas. Gebruikelijk is hier dat je ruim van te voren aangeeft hoe laat je wilt eten en wat je wilt eten. En omdat onze lodge geen stromend water heeft, moet je ook aangeven hoe laat je wilt douchen. Op voorhand hadden we gezegd eerst te willen ontbijten en daarna te douchen. Maar als we zeiknat aankomen begrijpen ze gelukkig dat we nu eerst willen douchen en daarna pas ontbijten. Dat wordt meteen geregeld. Het blijft toch een beetje dubbel gevoel, we kunnen dit alleen meemaken omdat het arbeidsloon hier zo laag is. Gelukkig dat Great Safari Lakes echt zijn best doet om accommodaties te zoeken die stevig in communities investeren.

De tent heeft een queensize bed en een 1 persoons. Ron slaapt door zijn knie onrustig dus halverwege zoek ik het eenpersoonsbed op en val uiteindelijk in slaap. Want mozeskriebel, wat maken die krekels een herrie!